محمد قزوینی: تفاوت میان نسخه‌ها

پدر محمد قزوینی در ۱۲۶۷ درگذشت. محمد در این زمان دوازده ساله بود و به کمک [[شمس‌العلما]] بجای پدر در تدوین ''نامه دانشوران'' شرکت کرد تا کمک معاش خانواده باشد. او [[صرف و نحو]] و [[فقه]] و [[کلام]] و [[حکمت]] را نخست نزد پدر و سپس نزد استادان دیگر مانند [[شیخ فضل‌الله نوری]] و [[میرزا حسن آشتیانی]] و ملا محمد آملی دوست بزرگ شیخ فضل الله نوری <ref>http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13910703001099</ref> تحصیل کرد. او از محضر ادیب پیشاوری و شیخ هادی نجم‌آبادی نیز برخوردار شد. در مدرسه معیرالملک حجره‌ای گرفت و [[طلبه]] شد. زیر نظر شمس‌العلما در علوم اسلامی و هیئت و ریاضی و تاریخ و تاریخ ادب و رجال و عَروض و قافیه متبحر شد. بعد در [[مدرسه آلیانس]] تهران به فراگیری [[زبان فرانسه]] پرداخت. همچنین به آموزش [[زبان عربی|عربی]] به دوستان و آشنایان جوان خود پرداخت . [[محمدعلی فروغی]] و برادرش [[ابوالحسن فروغی]] از او عربی آموختند و خود به دیگر معلومات او، از جمله در زبان فرانسه، افزودند. پدر فروغی‌ها یعنی [[محمدحسین فروغی|میرزا محمدحسین فروغی]] او را به همکاری در ''[[روزنامه تربیت]]'' تشویق کرد و او را با روش کار و تحقیق ادبی و تاریخی اروپاییان آشنا ساخت. به زودی شهرتی در زمینه‌های مختلف ادبی پیدا کرد و به خصوص در نحو عربی چهره‌ای شاخص شد. در تالیف بخش تاریخ اسلام در کتاب ''تاریخ مفصل ایران'' که کتاب درسی مدارس بود شرکت داشت.