تفاوت میان نسخه‌های «هند»

نژاد مردم هند، شامل: ۲۵ ٪ [[هندوآریائی]]، ۷۵ ٪ [[قوم دراویدی|دراویدی]] و ۳ ٪ نژاد زرد است که این نژادها بر اساس شرایط مکانی، فرهنگی و دینی نیز دارای تقسیمات خاص خود هستند.

در [[قانون اساسی]] هند، زبان [[هندی]] (از شاخه زبان‌های هند و ایرانی یا [[هندو اروپایی]]) زبان رسمی سراسر کشور اعلام شده‌است. افزون برآن در سال ۲۰۰۵ زبان‌هایی که به‌عنوان زبان‌های رسمی در ایالت‌های هند شناخته شده‌اند به ۲۲ زبان رسید که عبارتند از: [[هندی]]، [[اردو]]، [[آسامی]]، [[اوریا]]، [[بنگالی]]، [[بودو]]، [[پنجابی]]، [[تلوگو]]، [[زبان تامیلی|تامیلی]]، [[دوگری]]، [[سانتالی]]، [[سانسکریت]]، [[زبان سندی|سندی]]، [[زبان گجراتی|گجراتی]]، [[کنکانی]]، [[کشمیری]]، [[زبان کانادا|کانادا]]، [[مالایالم]]، [[میتی]]، [[مایتیلی]]، [[مراتی]] و [[زبان نپالی|نپالی]] نیز به رسمیت شناخته شده‌اند.<ref>قانون اساسی هند، بخش ۱۷، ماده ۳۴۳</ref> این زبان‌ها به دو شاخه اصلی [[زبان‌های دراویدی|دراویدی]] (۲۲٪) که بیشتر در جنوب هند تکلم می‌شوند و [[هندو اروپایی]](۷۰٪) تقسیم می‌شوند<ref>.{{یادکرد-ویکی|پیوند = http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_national_languages_of_India#cite_note-2|عنوان = Languages of India|زبان = انگلیسی|بازیابی = ۵ می۲۰۰۸}}</ref>