پارسیان هند: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از ورود اعراب [[مسلمان]] به ایران و درهم شکستنشکسته پادشاهیشدن امپراطوری [[ساسانی]] بسیاری از زرتشتیان به [[خراسان]] و از آنجا نیز به [[گجرات]] در هند کوچمهاجرت کردندنمودند. آن‌ها بهبدین همراه خودوسیله [[آتش]] سپندینهمقدس خود بهموسوم نامبه [[آتش بهرام]] را به شهر اودوادانوساری در ناحیه گجرات بردند نام آن را ایرانشاه گذاشتند که هم چنان نیز نگهداری می شودمنتقل نمودند.

زرتشتیان ابتدا از منطقه‌ای به نام [[سنگان]] (سنجان) از توابع [[خواف]] در [[خراسان رضوی]] و شاید هم شهری به همین نام که یکی از شهرهای [[خراسان بزرگ]] در نزدیکی [[مرو]] بود و بعدها از [[هرمزگان]]، سفر تاریخی،مخاطره انگیز، پرماجرا و رنج آوریعذاب‌آوری را به گجرات هند آغاز کردند. روبرو شدن آنها با حکومت و مردم آن سرزمینخطه چند سده بعد در نوشته ایکتابی به نام "[[قصه سنجان]]" از زبان بهمن پسر کیقباد پسر هرمزدیارسنجانی به نظم کشیده شده است. کشتی زرتشتیان کوچندهپارسی‌ها بر اساس گزارشاطلاعات این کتاب در دریا دچار توفانطوفان می شود. آنها بر کشتی توفان‌زدهطوفان‌زده با نیایشدعا و ثنا به گرد آتشی که با خود می‌بردند نیازبه خوداستغاثه را با نور اهورایی درخواست کردندمی‌پردازند تا از این رویدادمصیبت ناگوارنجات رهاییپیدا یابندکنند و به ساحل برسند. گروهی جان سالم به در بردند و در شهر سنجانآنجا از حاکم گجرات "جادی رانه" درخواست پناهندگی کردندپناه جویند. فرمانده گجرات سه شرط برای پذیرش زرتشتیان ایرانی( پارسیان) گذاشت: نخست یادگیری زبان آن ایالتمحلی که به همین سبب زبان رسمی پارسیان کنونی در هند،هند امروز، [[زبان گجراتی|گجراتی]] است. دوم استفادهپوشیدن از پوششلباس زنان هندی برای بانوانزنان زرتشتی و سوم به زمین گذاردن (تحویل) سلاح هایی بود که آنانزرتشتی‌ها با خود برده بودند.<ref name="در امتداد قصه سنجان: مراسم تولد زرتشت در لندن">وب‌گاه بی‌بی‌سی فارسی</ref>

پس از پذیرش شرایط، به پارسی‌ها اجازه اقامت در گجرات داده شد و کم کم آتشکده‌هایی بنا کردند که با آتشی که با خود از آتشکده‌های ایران باخود آورده بودند روشن کردند و به داد و ستد و امور دیگر پرداختند. اگر چه پارسی‌ها قوانین مردم و دولت هند را پذیرفتند تا به آن وسیله اجازه اقامت در آن کشور را به‌دست آورند، آنها از هرگونه ازدواج برون گروهی (با غیرزرتشتی و غیرپارسی) سر باز زدند و این شاید یکی از دلایلی باشد که آنها توانسته‌اند جامعه و دین خود را تا امروز حفظ کنند.<ref name="در امتداد قصه سنجان: مراسم تولد زرتشت در لندن">وب‌گاه بی‌بی‌سی فارسی</ref>

پس از پیروزیموفقیت‌های های چشمگیریشایانی که زرتشتیان کوچنده ایرانی (پارسیان) درپارسی‌ها گذرطی سده‌های ۱۶ تا ۱۸ در بازرگانیتجارت با اروپاییاناروپائیان بدست آوردند، به‌وسیله [[انگلیس|انگلیسی‌ها]] تشویق شدند که تا در بمبئی اقامت گزینند. پس از آن پارسیان مقیم بمبئی و هند رابطهروابط خوبی با انگلیسی‌ها برقرار ساختند و رفته رفته بخش مهمی از شریان‌های صنعتی، اقتصادی و علمی هند را بدست گرفتند.<ref name=fars/>

زرتشتیان هند بهمخصوصا ویژه خانواده هایافراد مقیم شهر مومبای (بمبیی)،مومبای، بیشتر در پیشهمشاغل بازرگانی، تولیدی، صنعتیتجاری و یا در سطح مدیریت بالای کشور همکاریاشتغال دارند. و از نمونه بارز زرتشتیان کوچنده (پارسیان)مقتدر هند، می‌توان از خانواده بزرگ زرتشتی بنام [[جمشید جی تاتا]] نام برد که بنیانگذار گروه زبانزدمعروف صنعتی [[تاتا موتورز]] در هند است که بخشی بزرگیقسمتی از این بنیادتشکیلات بزرگاقتصادی صنعتی و اقتصادیعظیم بوسیله فرزندانافراد این خاندان اداره می‌شود.<ref name= fars>[http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8611290037 Fars News Agency : معرفی اجمالی مومبایی<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref>

زرتشتیان شهر مومبای دارای اشوداد (موقوفه) هایموقوفات زیاد و باقابل ارزشیتوجهی می‌باشند که سودعایدات سالیانهآن برایصرف امورایجاد تسهیلات رفاهی و آموزشیبرای نیازمندان زرتشتی استفادهمی‌گردد. در شهر مومبای صدها موقوفه شناخته شده زرتشتی میثبت شودشده‌است.<ref name=fars/>

در سال ۲۰۱۴ میلادی [[نارندرا مودی]] نخست وزیر هندوستان، '''اسمرتی ایرانی''' هنرمند، برنامه ساز و بازیگر سینما و سیاستمدار پشتیبانمدافع حقوق زنان را که همسرش زوبین ایرانی از پارسیان نام آورموفق هند هست به عنوان وزیر توسعه منابع انسانیِ کابینه جدید معرفی کرد، اسمرتی مالهوترا از پدر و مادر بنگالی و پنجابی بدنیا آمده و هندو است اما همسر زوبین ایرانی، از شهروندان زرتشتی هند است و همچنین جوان‌ترین وزیر كابینه معرفی شده با ۳۸ سال سن می‌باشد. [http://parssea.org/?p=6051]

نخستین [[آتشکده]] زرتشتیان در سرزمینمنطقه آغازیناولیه کوچمهاجرت آنها یعنی در [[سنجان]] به نام (ایران شاه) برپا شد. زرتشتیان تاکنوندر مجموع ۴۵ آتشکده ونیایشگاهبزرگ و مهم در سراسر هندوستانهند بنامستقر کرده‌اندنموده‌اند که چهار آتشکده بزرگ باضافه ۴۱ آتشکده کوچکتر تنها در شهر مومبای و منطقه پیرامون آن فعال است.<ref name=fars/>

شمار پارسیان در کل دنیا بیشکمتر از ۱۰۰ هزار تن برآورد می‌شود.<ref>Eliade, Couliano & Wiesner 1991, p. 254.</ref> برابرسرشماریمطابق سرشماری سال ۲۰۰۱ در [[هند]]، ۶۹۶۰۱ پارسی زندگی می‌کنند که اغلب آنان در بمبئی و پیرامونیا ایناطراف شهرآن سکونتسکنی دارند. همچنین حدود ۵ هزار پارسی در بریتانیا٬ ۶۵۰۰ نفر در [[امریکا]]٬ ۴۵۰۰ نفر در [[کانادا]]٬ ۳۰۰۰ نفر در [[پاکستان]] و تعدادی هم در دیگر کشورهای [[شبه‌قاره هند]] و [[آسیا|آسیایی]] هستند. <ref>Palsetia 2001, p. 1, n1.</ref>

هازمان (جامعه) پارسیانپارسی هند خرسندموفق و خشنودشده است تا آیین زرتشتی را که پسدر ازآن دوران ساسانی،زمان بسیاری از پیروان خود را از دست داده بود، در زمانیطی بیش از هزار سال در سرزمینی نا آشناغریب پاسداریحفظ کند. در قرن‌های نوزده و بیست،بیست پارسیانپارسی‌های هند که از نظر اقتصادی به پیشرفتموفقیت های چشمگیریهایی دست یافته بودند، به یاری همکیشان ایرانی خود آمدند. که در باستم و بیداد آن زمان به سختی زندگی می کردند. گفته شده که [[ناصرالدین شاه قاجار]] بعد از ملاقات با گروهی از پارسیان و پذیرش هدایای آنها [[جزیه]] یا مالیاتهای سنگینی را که زرتشتیان ایرانی باید جداگانه به حکومت می‌پرداختند، حذف کرد و برای آنها تسهیلاتی قائل شد.<ref name="در امتداد قصه سنجان: مراسم تولد زرتشت در لندن">وب‌گاه بی‌بی‌سی فارسی</ref>

پارسیان در [[هند]] علاقه‌اصولاً چندانیعلاقه‌ای به کارهای سیاسی نداشته و هرگز برای حکومت‌های گوناگونمختلف این سرزمین دردسرساز نبوده‌اند. در برآوردی که از ساختاروضعیت هازمانی (اجتمایی)اجتماعی آنها در منطقه به‌عمل آمده‌است، زرتشتیان از اقلیت‌های آرام و بدون درد سرمسئله بوده و بهاز سبب پیروی ازجهت قانون،قانونی سرپیچیتخلف کمتری از آنها مشاهده شده‌است.<ref name=fars/>

یکی از نام آورترینمعروف‌ترین پارسیان هند [[فردی مرکوری]] خواننده گروه [[راک]] [[انگلستان|انگلیسی]] [[کوئین]] بود که در سال ۱۹۹۱ در اوج شهرت و نام آوریمحبوبیت درگذشت. نام اصلی او در میان خانوادهٔ پارسی اش (فرخ بلسارا) بود.

امروزه جامعه پارسی به دلیل بالا رفتن سن [[ازدواج]]، افزایش میزان [[طلاق]] و بسته بودن جامعه پارسی به روی غیر پارسیان و برخیپاره‌ای نارساییعلل هایو عوامل دیگر روز به روز در حال کوچک‌تر شدن می‌باشد.<ref name=fars/>