'''گویش هرمزگانی''' گویشی از [[زبان فارسی]] است که در [[استان هرمزگان]] به آن تکلم می‌کنند. هرمزگانی یکی از گویشهای زبان فارسی است که ویژگی‌های فارسی کهن را حفظ کرده‌است. گویش مردم بندر عباس و استان هرمزگان آمیزه ایآمیزه‌ای از گویش با ریشه یریشهٔ پهلوی و زبان هایزبان‌های دیگر است. زبان هاییزبان‌هایی که با ورود اقوام و مهاجرین از کشور هایکشورهای مختلف و حتی از نواحی دیگر کشورمان گویش هرمزگانی را تحت تاثیرتأثیر خود قرار دادند. از مردم عرب گرفته تا افریقاییها و پرتقالی هاپرتقالی‌ها و هلندی هاهلندی‌ها و انگلیسی ها انگلیسی‌ها و چناچه تاریخ می گویدمی‌گوید از دیگر نواحی کشور چون لرستان و استان فارس هم مهاجرینی در استان هرمزگان ساکن شده اندشده‌اند که هر قومی ویژگی هایویژگی‌های زبان خود را وارد گویش هرمزگانی کرده است. به خاطر روابط بازرگانی شماری از واژه‌های اروپایی - پَچ: وصله پینه، تکه (انگلیسی میانه) - تُماته: گوجه فرنگی، انگلیسی (اسپانیایی، مکزیکی) - جوتی: کفش (هندی اردو) - جیک: تاب (دادن) جنبش (انگلیسی) - لیسی: نوعی روسری یا دستمال که زنان روی سر قرار می‌دهند/ انگلیسی (فرانسوی باستان) و عربی نیز در آن دیده می‌شود.<ref>[http://www.pgba.ir/bandari.php گویش بندری] سایت فرمانداری بندر عباس</ref>
