ویکیپدیا:شیوهنامه/مقالههای تاریخی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
خط ۶۵:
===منابع دست دوم===
*در منابع دست دوم، ملاک اساتید دانشگاه و پژوهشگران مستقلی است که مورد تائید جامعه دانشگاهی (نک: [[داوری همتا]]) باشند. همچنین بسیاری از پژوهشگران مستقل، ممکن است از انتشاراتی برای چاپ کتابهایشان استفاده کنند که تجاری-دانشگاهی (مثل [[انتشارات بریل|بریل]]، [[آی بی توریس]]، [[پالگریو مکمیلان]]) باشد.
*استفاده از کتابهای پسامدرن، بر کتابهای قدیمی، ارجح است. سبک تاریخشناسی در طول دوران معاصر، بارها عوض گشته و بهتر گردیده است. در حال حاضر، ارحجیت تاریخدانها، به آثار تاریخی معاصر یک فرد تاریخی است. مثلاً در مورد کوروش بزرگ، [[استوانه کوروش|استوانه خودش]] و [[رویدادنامه نبونعید]] بسیار معتبرتر از گزارشهای تاریخی است که قرنها بعد، در مورد نگاشته شده است. این موضوع در مورد سکههای ضرب شده ساسانیان و کتابهای تاریخی مسلمانان نیز صادق است. ممکن است یک روایت تاریخی (tradition) گاهی جعل میشود تا به فردی هویت تاریخی و مشروعیت سیاسی بخشد. گاهی یک کلاغ، چهل کلاغ میشود. گاهی به دورغ، درباره آن شخص نوشته میشود. در کتابهای پسامدرن، یک تاریخدان حرفهای موظف بنابر متد روز تاریخشناسی، حقایق را از لابلای گزارشهای مغروض، بیرون بکشد. در کتابهای قدیمی، کمتر به این موضوع توجه شده بود.
*در استفاده از کتاب های تاریخی، بهتر است از نویسندگان مختلف استفاده شود، ولی اولویت وزندهی با اشخاصی است که تخصص در آن زمینه را دارند. مثلاً در زمینه تاریخی هخامنشی، اولویت با کسانی است که تاریخ باستان پژوه هستند یا با زبانهای باستانی (اکدی، ایلامی، فارسی باستان، یونانی) هستند. یا در مورد تاریخ شخصیتهای دینی، باید به پژوهشگران تاریخ دین، یا ادیانشناسان بیشتر از سایرین نویسندگان بها داده شود.
*باید بر روی نویسندگان هم وسواس به خرج داد. در کشورهای توتالیتر، از تاریخ، به عنوان حربه سیاسی استفاده می گردد. مانند نازیسم و کمونیسم یا حتی حکومت پهلوی. برتراند راسل می گوید کارل مارکس، آنقدر که از سرمایهدارها کینه داشت، برای کارگرها دل نمی سوزانید. به همین جهت، نویسندگان با افکارهای مارکسیستی، معمولاً در سیاهنمایی شاهان باستان یا قرون وسطی، سنگ تمام گذاشته و از مخالفان آنها، قهرمان میسازند. یا اینکه محمدرضا پهلوی، از شاهان هخامنشی چنان بتی میسازد که انتقاد از آنها، به منزله وطنفروشی یا مارکسیست بودن تلقی میگردد. برخی کشورهای عربی و اسرائیل، معمولاً بودجه های تحقیقاتی (گِرانت) به استادان تاریخ میدهند تا کتابهای جهتدار بنویسند. این بند، حکم کلی نیست، بلکه تذکری است برای ویرایشگران ویکیپدیا، تا با دقت بیشتری، منابع تاریخی را انتخاب کنند.
|