خشخاش (سرده): تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: نیازمند بازبینی
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: نیازمند بازبینی
خط ۴:
گل شقايق حاوي آلكالوئيدي به نام رآدين به فرمول C21H21NO6 و اسيد رآديك و اسيد پاياوريك و دو ماده رنگي و موسيلاژ و غيره است.
 
خواص درماني: جوشانده كپسول آن در چايي در رفع بي خوابي توصيه مي شود و دانه آن اثر ملين ملايم و گلهاي آن اثر نرم كننده در التهاب و تورم دارد. همچنين گلها اثر آرام كننده و معرق و خلط آور است. از ويژگي هاي بارز شقايق آن است كه به حالت خشك هم خاصيت درماني خود را حفظ مي كند و چون اين گياه اثر مخدر بسيار ضعيفي دارد، به ترياك بي زيان نيز موسوم گرديده است. به علاوه گل شقايق در مداواي برونشيت، آنژين ها، سرفه هاي مقاوم و سياه سرفه و آسم داروي مناسبي شناخته شده است و چون گلبرگهاي آن برخلاف خشخاش، فاقد مرفين است و مضار آن را ندارد و نيز از طرفي برخي از اثرات درماني خشخاش را به نحو ضعيفي داراست، از اين جهت از قرون قبل دارو هاي مخدر را در معالجه بيماري هاي اطفال بكار مي بردند. برعرق شقایق یک ضد حساسیت قوی برای حساسیت های فصلی (خصوصا فصل بهار) می باشد و در درمان حساسیت سندرم شبه سرماخوردگی که حساسیتی توام با سرفه، عطسه، آبریزش بینی و خشکی گلو می باشد بسیار توصیه می شود.
علاوه بر مصرف دانه آن كه از جوشاندن گياه كامل در شراب و تغليظ آن به دست آمده، در رفع گوش درد و جلوگيري از ديسانتري هاي ساده مؤثر است. به طوري كلي اين گياه در نواحي غربي ايران، تبريز و سيلاخور و بلوچستان و اطراف تهران و غيره مي رويد.
نام‌های دیگر آن: خشخاش منثور، شقایق سرخ، خشخاش کوهی، تریاک کوهی، خشخاش بستانی و گل دخترو می‌باشد.
۱. طبع آن سرد و خشک است.