عبدالکریم قاسم: تفاوت میان نسخه‌ها

| nationality = {{پرچم|عراق}}

| residence =

| otherparty =

| spouse =

}}

 

 

عبدالکریم قاسم که در هنگام کودتا ۴۴ سال داشت، در فاصله سالهای ۱۳۱۹ تا ۱۳۳۵ توانسته بود تمامی مدارج نظامی ارتش عراق را طی کند و به فرماندهی آن دست یابد. او توانسته بود عقاید چپگرایانه خود را در فاصله حداقل دو دهه پر حادثه عراق از دید رژیم غربگرا و انگلیسی [[نوری سعید]] مخفی نگاه دارد و با همین گرایش، حساسترین منصب نظامی کشور یعنی ریاست ستاد ارتش عراق را به مدت چند سال بر عهده داشته باشد. کودتای قاسم موجب خشنودی مسکو و قاهره و نگرانی تهران و واشنگتن و لندن شد.

[[پرونده:Aref_with_Qasim.png|بندانگشتی|راست|'''عبدالکریم قاسم''' (راست) به همراه [[عبدالسلام عارف]]]]

حکومت عبدالکریم قاسم جهت‌گیری آشکاری را به سمت [[شوروی]] شروع کرد. قاسم در سال ۱۹۵۹ اعلام کرد که از [[پیمان سنتو]] خارج می‌شود. [[عراق]] در سال ۱۹۵۰ به این پیمان پیوسته بود. علاوه بر آن، قرارداد خرید اسلحه از شوروی هم امضا شده بود. این دو اقدام مشخص قاسم [[آمریکا]] و [[سیا]] را وادار کرد که درصدد براندازی حکومت قاسم برآیند. مطابق رویه سیا در همان دهه‌ها راه آسان‌تر، ترور عبدالکریم قاسم بود.

تیم شش نفره‌ای برای ترور قاسم تدارک شده بود. [[صدام حسین تکریتی]]، به دسته‌ای پیوست که در سال ۱۹۵۹ به جان عبدالکریم قاسم نخست وزیر چپگرای کشور سوء قصد کرد. صدام حسین که در سال ۱۹۵۷ به [[حزب بعث عراق]] پیوسته بود، یکی از آن شش نفر بود! از طریق مسوول ایستگاه اطلاعات مصر در عراق، آپارتمانی در خیابان الرشید بغداد- درست روبه‌روی وزارت دفاع- که دفتر عبدالکریم قاسم درهمانجا بود؛ در اختیار صدام قرار گرفت تا رفت‌وآمدها را به خوبی کنترل کند. حادثه ترور قاسم در روز ۷ اکتبر ۱۹۵۹ برنامه‌ریزی شد. به اتوموبیل قاسم حمله کردند. صدام راننده را کشت. پای صدام تیر خورد. ترور نافرجام ماند.