راهکنش: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تاکتیک''' {{انگلیسی|Tactic}} واژه‌ای است که به طور رسمی از ۱۷۶۶ میلادی کاربرد آن در ادبیات نظامی غرب آغاز شده است. [[فرهنگ آکسفورد|واژه‌نامه آکسفورد]] این واژه را از واژه لاتین tactica و همین طور از واژه [[زبان یونانی|یونانی]] tactike و tactikos به معنی منظم و سامان و دارای نظم و ترتیب مشخص مشتق میداند. امروزه این واژه دارای معانی گوناگونی فراتر از ریشه نخستین آن پیدا کرده است که آرایش برای رزم یا [[رزم‌آرایی]]، روش جنگیدن و نبرد از آن جمله است.

 

 

در زبان فارسی پهلوی واژه «توختن»، توزیدن در معانی از جمله فراهم آوردن، جستن، خواستن، تاخت و تاراج، حمله و هجوم آمده است.(ن. ک به فرهنگ دهخدا، ۱۳۸۵، ص ۸۰۴) واژه «توز» و «توختن و تاختن» در شاهنامه نیز با همین ریشه در مفهوم جنگ، نبرد و رزم آمده است. با نادیده گرفتن از این مقدمه چنان چه باید به جای واژه «تاکتیک» واژه‌ای انتخاب گردد، واژه «راهورد» پیشنهاد می‌گردد، که از خود از دو واژه راه + آورد تشکیل شده است.{{مدرک}} واژه «آورد» خود از ترکیب پیشوند «آ» به معنی «آماده و مهیا بودن» و ریشه «ورد» تشکیل شده که خود در زبان اوستایی از ریشه «پرت» به معنی نبرد کردن، جنگیدن و ضربه زدن ساخته شده است. حرف «پ» و «ت» در آن در برگردان به فارسی به «و» و حرف «د» تبدیل و کلمه «ورد» از آن به معنی نبرد مشتق شده است؛ بنابراین واژه «راهورد» به مفهوم روش نبرد، شیوه جنگیدن با معنی دقیق تاکتیک در ادبیات نظامی همخوانی دارد. از طرفی نیز استراتژی همواره در اغلب اوقات با تاکتیک بکار می‌رود. به همین دلیل راهبرد (استراتژی) در کنار راهورد (تاکتیک) هم شکلی این دو واژه را با هم نیز تا حدود زیادی نیز نشان می‌دهد؛ که بر زیبایی بکارگیری آن در ادبیات فارسی می‌افزاید.