نیکلای یکم: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار
خط ۴۰:
}}
 
'''نیکُلای یکم''' (متولد [[۶ ژوئیه]] [[۱۷۹۶ (میلادی)]]؛ درگذشت [[۲ مارس]] [[۱۸۵۵ (میلادی)|۱۸۵۵]])، [[تزار]] [[روسیه]] از سال [[۱۸۲۵ (میلادی)|۱۸۲۵]] و همچنین پادشاه [[لهستان]] بین سالهای [[۱۸۲۵ (میلادی)|۱۸۲۵]]-[[۱۸۳۱ (میلادی)|۱۸۳۱]]. او در [[گاتچینا]] به عنوان فرزند [[پاول یکم]] متولد شد. همسر او [[شارلوت پروسی|شارلوت]]، شاهزاده [[آلمان|آلمانی]] [[پروس]] بود. او بسیار موفق بر ضد [[امپراتوری عثمانی|ترکان عثمانی]] جنگید. [[جنگ ایران و روس]] که به [[عهدنامه ترکمنچای]] انجامید نیز در زمان این تزار صورت گرفت.

در زمان سلطنت [[محمد شاه قاجار]]، ناصرالدین میرزا ولیعهد ([[ناصرالدین‌شاه قاجار]] آینده) به همراه [[میرزا تقی خان امیر کبیرامیرکبیر]] و [[امیرنظام گروسی]] با تزار نیکلای اول در [[ایروان]] دیدار کرد؛ و تزار به محبت بسیار کرد و حتی اورا روی زانوی خود نشاند، همین‌طور انگشتر خود را که تمثال تزار نیکلای روی آن نقش بسته بود به او اهدا کرد و او را بوسید.
 
الکساندر اول در نوامبر ۱۸۲۵ درگذشت و نامه‌ای بر جای گذاشت که به‌جای کنستانتین، برادر وسطی، نیکلای برادر کوچک‌تر خویش تزار گردد؛ ولی این نامه علنی نشد و طرفداران کنستانتین شروع به ادای سوگند وفاداری به او کردند، در حالی که او هیچ تمایلی به جانشینی نداشت. اختلاف بین طرفداران دو برادر بالا گرفت و گروهی از افسران آزادی‌خواه به بهانه حمایت از کنستانتین دست به شورش زدند. این شورش که قیام دکابریست‌ها معروف شد، در دو شهر سن‌پترزبورگ و کی‌یف رخ داد. نیکلای اول سرسختانه در برابر این شورش‌ها ایستاد و افسرانی را که در اندیشه تغییر و تحول روسیه بودند سرکوب و اعدام کرد. خشونت‌های تزار باعث شد تا به نیکلای تازیانه زن مشهور گردد.