واک: تفاوت میان نسخه‌ها

واک {{انگلیسی| voice یا voicing}} اصطلاحی در طبقه‌بندی آواهای گفتار است که به لرزش [[تارآوا|تارآواها]] در تولید یک [[واج]] اشاره دارد. به آواهایی که تولیدشان با لرزش تارآواها همراه است، آواهای واکدار، مانند: [b, z, a, i]؛ و آواهایی که در تولیدشان چنین حالتی وجود ندارد، بیواک نامیده می‌شوند، مانند: [p, s, h]. واج‌هایی که بطور معمول واکدار هستند اما در محیط‌های واجی خاصی مقدار واکداری‌شان کمتر از محیط‌های دیگر است یا بدون واک تولید می‌شوند، واکرفته نامیده می‌شوند. [[واکرفتگی]] در [[الفبای آوانگاری بین‌المللی|آوانگاری]] با یک دایره کوچک در زیر نشانه نشان دارده می‌شود. <ref>Crystal (2008), 514-5</ref> در مقابل گاهی برخی واج‌های بیواک در محیط‌های خاصی واقع می‌شوند که موجب می‌شود در تولیدشان تارآواها دارای لرزش باشند، به این نوع فرآیند،فرایند، [[واک‌گرفتگی]] گفته می‌شود. برای مثال در زبان فارسی واج‌هایی که در [[خوشه همخوانی]]، عضو دوم هستند، تمایل به واکرفتگی دارند؛ مثلاً واج [l] که واجی واکدار است، در واژه سطل، گرایش به واکرفتگی دارد. در مقابل واج [c] در واژه اشک، وقتی در محیط واکی قرار گیرد، مانند جمله «اشکم در اومد»، به صورت واکدار تولید می‌شود. واکداری، ویژگی اساسی در طبقه‌بندی واج‌ها و در [[نظریه مختصه‌های ممیز]] در [[واجشناسی]] است.

در [[زبان فارسی]] 23۲۳ [[همخوان]] وجود دارد که از میان این 23۲۳ همخوان، 13۱۳ همخوان واکدار، 9۹ همخوان بیواک، و یک همخوان، به دلیل تولید در [[چاکنا]]، نسبت به این ویژگی خنثی است (همخوان [ʕ] که در زبان فارسی با نویسه «همزه» و «ع» نشان داده می‌شود). همخوان‌های واکدار زبان فارسی عبارتند از:

تمامی [[واکه|واکه‌ها]] در زبان فارسی واکدار هستند. <ref>ثمره (1378)، 80</ref>