}}</ref> بهکه طورضرورت رسمیتأسیس آن از اوایل دهه چهل خورشیدی احساس شده بود<ref>[[ دوبرادر ]]، خاطرات محمد حسین دانایی، انتشارات اطلاعات، چاپ اول، 1392، تهران، صص340-337</ref> و علنیپس از تمهید مقدمات، سرانجام، در اردیبهشت سال [[۱۳۴۷]] خورشیدی به طور رسمی و علنی به عنوان نخستین تشکل صنفی و دموکراتیک اهل قلم فعالیتش را آغاز کرد.<ref>[http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2012/01/120130_l44_tudeh_party_writers_association.shtml حزب توده و کانون نویسندگان ایران]، بی‌بی‌سی فارسی</ref> از [[احمد شاملو]]، [[محمود اعتمادزاده]]، [[جلال آل‌احمد]]، [[سیمین دانشور]]، [[باقر پرهام]]، [[سیمین بهبهانی]] و [[اسماعیل خویی]] به عنوان موسسان اولیه کانون نویسندگان ایران یاد می‌شود.
''منشور کانون نویسندگان ایران'' بر اساس بیانیهٔ مذکور و نیز بیانیهٔ دیگری با عنوان ''موضع کانون نویسندگان ایران'' و نامهٔ مشهور به ''[[متن ۱۳۴]] نویسنده (ما نویسنده‌ایم)'' نگاشته شده‌است.
