تفاوت میان نسخه‌های «پری»

'''پَری''' از موجودات خیالی و [[موجودات افسانه‌ای|افسانه‌ای]] فرهنگ عامه و [[خرافات]] مردم است. نام سرزمین پریان در آثار اسطوره‌ای، [[پریستان]] در [[کوه قاف]] ([[آسیای مقدم]]) است. در آغاز هزارهٔ یکم پ. م. بخشی از اینجا موطن [[اسکیت‌های اشکودا]] بود.

 

 

پری در [[اوستا]] موجودی [[اهریمن|اهریمنی]] است و از آن به صورت زنی بسیار زیبا و فریبنده یاد شده که با پنهان و آشکار شدن پی درپی و تغییر شکل‌های گوناگون، مردم را می‌فریبد و به بیراهه می‌کشاند یا موجب دیوانگی آنان می‌شود. پری از آتش می‌گریزد، بنابراین، برای شناختن یا فرار دادن [[پریان (قوم)|پریان]] بدکار باید پیوسته آتش در خانه روشن بماند. همچنین فلزات و چیزهای نوک تیز موجب فرار پریان است.

 

پریان در فرهنگ ایرانیان پس از اسلام، موجوات خوب و دوست داشتنی هستند که مردم نیکوکار و خوش نیت را دوست دارند و آن‌ها را به خوشبختی و کامروایی می‌رسانند. [[پادشاه پریان]] مردی نیک و آزاده است و دختر و پسر [[شاه پریان]] رمزی از کمال، زیبائی، ثروت و خوشبختی هستند که هر دختر و پسر جوان آرزوی همسری ایشان را دارد. داستان پری زیبائی که بخت را تقسیم می‌کرد در داستان‌های مربوط به [[جمشید]] شاه آمده است.

 

 

 

 

 

 

سومین و آخرین هدیه، اشک یک پیر مرد شیطانی در حال دیدن عبادت یک کودک در خرابه‌های معبد خورشید در [[بعلبک]] [[لبنان]] است.

 

 

 

== پانویس ==