ویکی‌پدیا:دم به تله ندهید: تفاوت میان نسخه‌ها

در مناقشات محتوایی استراتژی در تله انداختن شامل آزار مخالفین -و در عین حال به دقت اندکی بانزاکت ماندن- رایج است تا این که یکی از کوره در برود. مدیرانی که از نظر زمانی در فشارند، ممکن است بدون بررسی پیش‌زمینه‌ای که حادثه را ایجاد کرده، فقط به ویرایش‌های مشخص‌شده بنگرند که منجر به هشدار یا قطع دسترسی کاربر مورد هدف می‌شود. دلسردکننده‌تر از همه این است که این تاکتیک بدون ریسک است. برای آن‌هایی که آن را مورد استفاده قرار می‌دهند به ندرت تبعات منفی در پی دارد، بخشیتا حدی به اینخاطر دلیلاینکه کهروندی الگوییمداوم دراز جریانرفتار از فتنه‌انگیزیتحریک‌کننده را نمی‌توان پسبا از[[وپ:پیوند «لطفاًتفاوت|پیوندهای تفاوت ویرایش بدهید»]] به آسانی توضیحنشان داد. بعضی اوقات دنبال یک فرد مشخصند و گاهی دنبال هر کسی که در قلاب بیفتد.

'''دم به تله ندهید.''' هیچ اجباری نیست که به تحریکات پاسخ بدهید. از وسوسه گفتن کلمه آخر دوری کنید. این مؤدبانه است که به یکی دو پرسش اول جواب بدهید ولی شما آزادید که بحث را در هر جایی که فکر می‌کنید تبادلات بیشتر هدف مفیدی را تعقیب نمی‌کند، خاتمه دهید. به تحریک‌کنندگان خوش‌آمد نگویید زیرا می‌توانند از این علیه‌تان استفاده کنند. بگذارید آن‌ها حرف آخر را بزنند. بگذارید بالا و پایین بپرند و فریاد بزنند. ممکن است صدایشان بلندتر و بلندتر شود، ولی همواره پیش گرفتن شیوه سکوت درسرانجام پایانمؤثر کارواقع خواهد کردشد. دم به تله ندهید. به سوی دیگر شنا کنید.