هنر ارمنی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار
ابرابزار
خط ۱:
{| class="toccolours" style="float: left; margin: 0em 0em 1em 1em; text-align: right;"
|-
|colspan="2" |<small>بخشی از نوشتارهای </small>{{سخ}}<font size=۲2>'''[[فرهنگ ارمنی]]'''</font>
|-
|
|-
|
<font size=۱1>
[[معماری ارمنی|معماری]]{{سخ}}
<font size=۱1>
[[هنر ارمنی|هنر]]{{سخ}}
<font size=۱1>
[[سینمای ارمنستان|سینما]]{{سخ}}
<font size=۱1>
[[آشپزی ارمنی|آشپزی]]{{سخ}}
<font size=۱1>
[[رقص ارمنی|رقص]]{{سخ}}
<font size=۱1>
[[پوشاک ارمنی|پوشاک]]{{سخ}}
<font size=۱1>
[[نقاشی ارمنی|نقاشی]]{{سخ}}
<font size=1>
[[تاریخ ارمنستان|تاریخ]]{{سخ}}
<font size=۱1>
[[الفبای ارمنی|خط]]{{سخ}}
<font size=۱1>
[[زبان ارمنی|زبان]]{{سخ}}
<font size=۱1>
[[ادبیات ارمنی|ادبیات]]{{سخ}}
<font size=۱1>
[[موسیقی ارمنی|موسیقی]]{{سخ}}
<font size=۱1>
[[کلیسای حواری ارمنی|مذهب]]{{سخ}}
<font size=۱1>
[[اساطیر ارمنستان]]{{سخ}}
<font size=۱1>
[[ورزش در ارمنستان|ورزش]]{{سخ}}
<font size=۱1>
[[وارتاوار]]{{سخ}}
|<div class="floatleft">[[پروندهImage:Arm-culture.png|95px]]</div>
<center><div style="text-align:center">{{Navbar|فرهنگ ارمنی|mini=1}}</div></center>
|}<noinclude>
|}
[[رده:الگو:ارمنستان]]
</noinclude>
'''هنر ارمنی''' سابقه بیش از پنج هزار سال را دارد. ارمنیان در رشته‌های [[معماری]]، [[منبت‌کاری]]، [[نقاشی]]، [[موسیقی]] و [[تئاتر]] پیشینه طولانی دارند. با توجه به کوهستانی بودن ارمنستان و وفور سنگ‌های ساختمانی در این کشور و استفاده دیرباز از این سنگها در امر ساختمان سازی کنده کاری بر روی سنگ‌ها نیز از اعصار قدیم در میان ارمنیان مرسوم گردید.<ref>Kouymjian, Dickran (1992), "Introduction", The Arts of Armenia, Lisbon: Calouste Gulbenkian Foundation, retrieved 2009-05-10</ref>
 
سطر ۴۹ ⟵ ۵۳:
{{اصلی|نقاشی ارمنی}}
[[پرونده:Vank Cathedral interior.jpg|بندانگشتی|190px|چپ|نقاشی آبرنگی داخل [[کلیسای وانک]]]]
'''نقاشی ارمنی''' مربوط به دوره ما قبل تاریخ قدمتی ۱۰ هزار ساله دارد (نقاشی بر دیوارهای غارها، [[سنگ‌نگاره]]‌ها) در [[عصر برنز]] (هزاره‌های ۵ تا ۳ پیش از میلاد) هنر کاربردی اساساً به صورت [[سفالگری]] نمود پیدا می‌کند (سفالهای رنگی زیبا، مزین به صور هندسی و نقش نگاره‌های گیاهی) (اکتشافات [[باستان‌شناسی]] در [[:w:hy:Շրեշ-բլուր|تپه شرش]]، [[کارنوت، ارمنستان|کارنوت]]، [[وانادزور]] و غیره).
بدون شک جام زرین کشف شده در کاوشهای باستان شناسی تپه «آرمگاه وانادزور» که [//hy.wikipedia.org/wiki/Պատկեր:Golden_Bowl_Vanadzor_Armenia.jpg مزین به ۶ شیر] می‌باشد، یکی از زیباترین نمونه‌های هنر فلزکاری در هزاره دوم قبل از میلاد می‌باشد.
 
مشخصه بارز هنر مینیاتور ارمنی که نمونه‌های اولیه کشف شده آن مربوط به سده ۶ میلادی می‌باشند رنگ آمیزی زیبا و سبکهای متنوع آن می‌باشد.
انجیلهای مزین به مینیاتور باقی‌مانده از سده‌های دهم و یازدهم میلادی که نام اساتید نقاش آن مشخص نمی‌باشد دارای ارزش هنری فوق‌العاده ایی می‌باشد.
این انجیلها با نامهای «انجیل ادجمیادزین» (سال ۹۸۹ م)، «انجیل وهاپار» (سده دهم میلادی)، «انجیل موقنی» (سال ۱۰۳۸ میلادی) شناخته شده می‌باشند. «انجیل ادجمیادزین» دارای جلدی نفیسی از عاج فیل می‌باشد و درآن ۴ مینیاتور منحصر به فرد از سده ششم میلادی حفظ شده است.
یکی از سبکهای اصلی هنر مینیاتور ارمنی تزئین کتب و [[نسخه خطی|نسخ دست نوشته]] می‌باشد. استاتید مینیاتوریست با استفاده از [[آب‌رنگ]]، [[گواش]] و رنگهای چسبی در حاشیه صفحات کتب و نسخ دست نوشته طرح‌های گرافیکی و مناظر زیبایی با موتیف‌های گیاهی و حیوانی به یادگار گذاشته‌اند.
در سده میانه هنر مینیاتور ارمنی با سبکها و مکاتب مختلفی نمود پیدا کرده است. مشهورترین این سبکها و مکاتب «واسبوراکان»، «آنی»، «سلیسیه»، «گلادزور»، «داتو»، «جلفا» (ایران) و «کریمه» می‌باشند، که از ترکیب آنها هنر مینیاتور ارمنی بوجود آمده است.
 
== معماری ارمنی ==
سطر ۷۳ ⟵ ۸۵:
{{اصلی|قالی ارمنی}}
[[پرونده:Armenian rug Khoy.jpg|بندانگشتی|160px|چپ|فرش ارمنی شهر خوی]]
[[ارمنیان]]، که جزو نخستین پیروان رسمی [[مسیحیت]] (از ۳۰۱م) هستند، میراث کهن انگارههاانگاره‌ها و نمادهای [[فرهنگ]] و [[سنت]] خود را با مفهوم [[روحانی]] آیین جدید تلفیق کردند و در طول روند تکامل نقشها موفق به بیان قوی و آشکار آنها به صورت [[نماد|نمادهای]] مسیحی شدند.
 
امروزه، آثار هنری به جای مانده و شناخته شده مانند [[معماری]] [[کلیسا|کلیساها]]، [[چلیپاسنگ|چلیپاسنگها]]، صفحات تذهیب شده انجیلها، [[فرسکو]]، هنر [[فلزکاری]]، کندهکاری چوب، [[سفالگری]] و نیز هنرهای سنتی دستبافت مانند [[فرش]]، [[گلیم]]، [[گلدوزی]] و غیره تداوم و تکرار این نقشهای سنتی را به روشنی نشان می‌دهند.