زبان فارسی در ازبکستان: تفاوت میان نسخه‌ها

{{بدون منبع}}

قسمت عمده‌ای از [[پارسی]] زبانان [[ازبکستان]] در دو شهر [[سمرقند]] و [[بخارا]] و استان [[استان سرخان‌دریا|سرخان‌دریا]] سکونت دارند، در دوران شوروی سابق و به ویژه پس از فروپاشی شوروی، سیاست‌های ازبکستان تلاش در بیگانه سازی اهالی این شهرها از فرهنگ و زبانشان بوده‌است. در زمان حکومت [[شوروی]] و زمامداری [[شرف رشیدف]] عضو دفتر سیاسی حزب [[کمونیست]] و دبیر اول حزب کمونیست در ازبکستان هرگاه کسی در شهرهای سمرقند و بخارا در مراکز و اماکن و اداره های دولتی به زبان پارسی حرف می‌زد باید مبلغ پنج [[روبل شوروی]] را به خزانه دولت به عنوان جریمه پرداخت می‌کرد. در دوره رشیداف با تمام زبان‌ها می‌شد حرف زد به جز پارسی، برای همین پارسی زبانان سمرقند و بخارا زبان روسی را بر زبان ازبکی ترجیح می‌دادند.