جنگ ایران و روسیه (۱۸۲۸–۱۸۲۶): تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب: جمع عربی واژگان فارسی |
|||
خط ۳۴:
در این میان٬ در ۲۱ جون٬ کراسوسکی مجبور شد تا به خاطر شرایط سربازان خود از محاصره ایروان دست بکشد. او اچمیادزین را نیز رها نمود و به سمت شمال عقب کشی نمود. در این زمان عباس میرزا حمله خود را آغاز نمود. هدف او دور زدن پاسکویچ در غرب و گرفتن اچمیادزین و گیمور٬ تخریب تفلیس و برگشتن از طریق قره‌باغ بود. کارسوسکی مجبور شد تا به جنوب بیاید تا اچمیادزین را نجات دهد. او ۱۸۰۰ پیاده٬ ۵۰۰ سوار٬ و ۱۲ توپ به همراه داشت. مسیر بازگشت او تنها ۳۳ کیلومتر بود ولی مسیر سختی بود. در این زمان گرما بسیار شدید شد و ۳۰۰۰۰ نظامی پرشین راه را بر او بستند. در نبرد اشتاراک روس‌ها اچمیادزین را بازپس گرفتند که به قیمت نیمی از سربازان آن‌ها تمام شد. پرشین‌ها با تلفات ۴۰۰ نفری به سمت جنوب عقب کشیدند.
به هنگام ترک نخجوان٬ پاسکویچ منطقه را به شاهزاده اریستوف٬ یک گرجستانی٬ به همراهی استوار مورویوف سپرد. او دستورات شدیدی درباره اینکه از هر گونه حرکت تهاجمی خودداری نمایند داد. عباس میرزا از ارس عبور کرد و در مقابل اریستوف به همراهی ۴۰۰۰ سرباز و ۲۶ توپ قرار گرفت بسیار بیش از حد انتظار وی.اریستوف اندکی دنبال او کرد ولی دوباره به نخجوان بازگشت. هنگامی که آن‌ها از وضع روحی قوای پرشین آگاهی یافتند شور آن‌ها برای حمله بیشتر شد. در ۳۰ سپتامبر آن‌ها به قصد حمله محل خود را ترک کردند و به محلی بنام ماراود رسیدند٬ عباس میرزا توانست از پشت به آن‌ها برسد با این‌حال قوای پرشین‌ها خالی از روحیه بود و هنگامی که خبر سقوط ایروان به آنهای رسید آن‌ها پراکنده شدند. مورویوف با پنهان کردن نقشه خود از همه حتی اریستوف از مارواد خارج شد. در ۱۳ سپتامبر به چند مایلی دروازه‌های تبریز رسید. در ۱۹ اکتبر پاسکویچ با ۱۵۰۰۰ سرباز وارد تبریز شد. شهری قدیمی و متمول با جمعیتی ۶۰۰۰۰ نفری بدون مقاومت به دست او افتاد. مذاکرات صلح بدون معطلی آغاز شد ولی دوباره متوقف شد. در ژانویه نبردها از سر گرفته شدند ولی پرشین‌ها بیش از حد روحیه خود را باخته‌بودند. ارومیه اشغال شد. اردبیل دروازه‌های خود را گشود. سرانجام در ۱۰ فوریه عهدنامه ترکمنچای امضا شد که به موجب آن دو خانات ایروان و نخجوان به روسیه واگذار شد.
==منابع==
| |||