خودمحوری: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات: حذف میان‌ویکی موجود در ویکی‌داده: ۲۸ میان‌ویکی
Anna-Freud (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۷:
==خودمحوری (خودمیان بینی) در نظریه رشد شناختی ژان پیاژه==
از دیدگاه [[ژان پیاژه]] خودمیان بینی ([[خودمحوری]]) حالت روانی بهنجاری است که در آن نبود تمایز میان واقعیت شخصی (واقعیت از دیدگاه و در ذهن شخص) و واقعیت عینی قابل مشاهده می‌باشد <ref name="Mansour & Dadsetan">منصور، محمود و دادستان، پریرخ (۱۳۶۷). ''دیدگاه پیاژه در گستره تحول روانی به ضمیمه آزمون‌های عملیاتی در پژوهش‌های ژنتیک و بالینی''. تهران: ژرف.</ref>. به بیان دیگر خودمیان بینی به مفهوم ناتوانی در درک نظرهای دیگران و نبود احساس نیاز به جستجوی دیدگاه‌ها و واقعیت‌های موجود موافق و مخالف برای تایید نظر خود است. در نظام پیاژه هر دوره با خودمیان بین ویژه خود شروع شده و با تمرکززدایی پایان می‌یابد. در مرحله [[عملیات عینی]] نیز کودک خودمیان بین (به ویژه در مرحله [[پیش عملیاتی]]) خود را در مرکز جهان می‌بیند <ref name="Wadsworth">وادزورث، باری (۱۳۷۸). ''روان شناسی رشد: تحول شناختی و عاطفی از دیدگاه پیاژه''. (مترجمان جواد صالحی فدردی، امیر امین یزدی). مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد.</ref>. این ویژگی که در ۲ سالگی (آغاز مرحله [[پیش عملیاتی]]) در اوج خود می‌باشد در شرایط طبیعی و بهنجار در حدود ۱۱ سالگی (پایان مرحله [[عملیات عینی]]) به پایین ترین سطح می‌رسد و البته جای خود را به شکلی دیگر که ویژه دوره عملیات صوری است می‌دهد <ref name="Naderi">نادری، محمد رامین (۱۳۸۹). ''تحلیل وب سایت‌های کودکان از دیدگاه نظریه رشد شناختی پیاژه: نیم دوره عملیات عینی''. (استاد راهنما مهری پریرخ). پایان نامه کارشناسی ارشد، گروه کتابداری و اطلاع رسانی، دانشگاه فردوسی مشهد. ۱۳۸۹. </ref>.
 
خود محوری در رشد شناختی نو جوانان
به گفته دوروزنرول، 1978؛ هادسن و گری، 1986، تفکر عملیات صوری سبب پدیداری نوع جدیدی از خودمحوری می شود.ظرفیت اندیشیدن به افکار خود سبب می شود که آگاهی نوجوانان از خود بیشتر شود و در نتیجه آنها خودمحور، خودآگاه و درون نگر می شوند. نوجوانان چنان به خود مشغول مشغول می شوند که تصور می کنند دیگران نیز به اندازه آنها در باره ظاهر و رفتارشان وسواس دارند. از دید گاه الکایند، 1967، همین باور مشغولیت ذهنی دیگران با ظاهر و رفتار نوجوان است که خودمحوری او را تشکیل می دهد.
نوجوانان در بخش اعظم اوقات تصور می کنند که روی صحنه هستند، در نتیجه بیشتر انرژی آنان صرف واکنش به شنوده ای تصوری می شود. به همین دلیل است که نوجوانان به شدت خوداگاه می شوند.
 
<ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی =رایس | نام =فلیپ.ف | پیوند نویسنده = | عنوان =رشد انسان | ترجمه =غمهشید فروغان | جلد = | سال = | ناشر =ارجمند |مکان = تهران| شابک = 2-105-496–964-978| صفحه =333 | پیوند = | تاریخ بازبینی = {{جا:تاریخ}}}}</ref>
 
=='''منابع'''==