دندان: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز ←اسب |
||
خط ۳۱:
[[اسب|اسبهای]] بزرگسال بین ۳۶ و ۴۴ دندان دارند. لایه‌های دندانی و مینای دندان در آنها درهم تنیده است. همه اسب‌ها ۱۲ دندان آسیای کوچک و ۱۲ دندان پیش دارند. بطور کلی، اسبهای نر ۴ [[دندان نیش]] بین دندان‌های آسیا و پیش خود دارند. تعداد کمی از اسبهای ماده (کمتر از ۲۸٪) دندان‌های نیش دارند، آنها یک یا دو تا هستند و بیشتر اوقات تنها بخشی از آنها جوانه می‌زنند. تعداد کمی از اسب‌ها یک یا چهار [[دندان گرگی]] (میخی) دارند که [[بازمانده‌های ژنتیکی]] دندان‌های آسیای کوچک هستند، بیشتر آنها تنها یک یا دو تا از این دندان‌ها دارند. داشتن این دندان‌ها در اسبهای نر و ماده رایج است و بیشتر در فک بالا وجود دارند. این دندان‌ها می‌توانند باعث آزار اسب در هنگام [[لگام]] زدن شوند. بنابراین، دندان‌های گرگی معمولاً برداشته می‌شوند.
دندان‌های اسب برای تخمین سن نیز استفاده می‌شوند. بین تولد و ۵ سالگی بوسیله مشاهده الگوی جوانه زدن دندان‌های شیری و سپس دندان‌های دائمی می‌توان سن را خیلی نزدیک تخمین زد. در پنج سالگی، تمام دندان‌های دائمی معمولاً جوانه زده‌اند. می‌توان گفت که اسب‌ها دهان "کاملی" دارند. بعد از پنج سالگی، سن را فقط با الگوی پوشش دندان‌های پیش، شکل آنها و زاویه‌ای که می‌گیرند و دیگر فاکتورها می‌توان تخمین زد. پوشش دندان‌ها ممکن است تحت تاثیر رژیم غذایی، ناهنجاری‌های طبیعی و یا [[گاز گرفتن]] [[آخور]] باشد. دو اسب با سن یکسان ممکن است الگوی پوشش دندانی متفاوت داشته باشند.
دندان‌های پیش، آسیای کوچک و آسیای بزرگ اسب‌ها یکبار بطور کامل رشد می‌کنند و در صورت ساییده شدن در هنگام جویدن به رشد خود ادامه می‌دهند. اسبهای جوان بزرگسال دندان‌هایی به اندازه ۴٫۵ تا ۵ اینج با تاج باقی‌مانده در حفره دندانی زیر لثه، خواهند داشت. به عنوان تعیین سن، بقیه دندان‌ها در حدود ۸/۱ اینچ در هر سال، به آرامی از فک ظاهر خواهند شد. زمانی که حیوانات به سن پیری برسند، تاج دندان‌ها خیلی کوتاه می‌شوند و دندان‌ها اغلب باهم از بین می‌روند. اسبهای خیلی پیر، اگر دندان‌های آسیا نداشته باشند، به منظور تهیه غذای مناسب برای آنها، لازم است که [[علوفه]] را از زمین برداشته و در آب خیس کنند تا غذای نرمی ایجاد شود.
| |||