برام استوکر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''برام استوکر''' (زادهٔ [[۱۸۴۷ (میلادی)|۱۸۴۷]] - [[۱۹۱۲ (میلادی)|۱۹۱۲]]) {{انگلیسی|Bram Stoker}} نویسندهنویسندهٔ [[ایرلند|ایرلندی]] و خالق رمان ''[[دراکولا (کتاب)|دراکولا]]'' است<ref>[http://www.dw.de/dw/article/0,,15877325,00.html صد سال از مرگ خالق "دراکولای خون‌آشام" گذشت]. دویچه ولهدویچه‌وله فارسی</ref> برام استوکر را یکی از نویسندگان کلاسیک سبک [[وحشت (سبک ادبی)|وحشت]] می‌شمارند.

برام استوکراستوکر، فرزند سوم خانوادهخانواده‌ای ای هفت فرزندیهفت‌فرزندی بود. تا هفت سالگیهفت‌سالگی تقریباً همه مطمئن بودند که به دلیلبه‌دلیل بیماری در سنین کودکی، هرگز قادر به راه رفتن روی پاهای خودش نخواهد بود. این بیماری و نیاز او به کمک دیگران در زندگی، تجربه‌ای عمیق بر افکار او گذاشت که بعدها در آثار ادبی او مشاهده شد. «خواب ابدی» و «رستاخیز مردگان»، که مفاهیم اساسی و کلیدی داستان جاودانهجاودانهٔ اواو، ''دراکولا'' است، نتیجهنتیجهٔ مستقیم تجربهتجربهٔ اوست، چراکه بیشتر عمر خود را در رختخواب گذراند.

بیماری و درمان ناگهانی او از دید پزشکان چیزی جز یک معجزه نمی‌توانست باشد. بعداز طی کردنطی‌کردن دوران نقاهت، او تبدیل به انسانی عادی گشتگشت، و حتی بعداً با بازی در تیم [[فوتبال]] [[دانشگاه دوبلین]]، جایی که در آن به تحصیل [[تاریخ]]، [[ادبیات]]، [[ریاضیات]] و [[فیزیک]] در [[کالج ترینیتی]] پرداخت، یک قهرمان شد. همچنین او رئیس کالج جامعهجامعهٔ فیلسوف نیز بود و اولین نوشتهنوشتهٔ او با عنوان ''پیروی از احساسات در نوشتن و جامعه'' چاپ شد و مامورمأمور رسیدگی کالج جامعهجامعهٔ تاریخ نیز بود. او تبدیل به یک عضو مدنی شد که دورهدورهٔ رضایت بخشیرضایت‌ب‌خشی در زندگی او نبود. به همین دلیلدلیل، کار دیگری در نقش یک [[روزنامه‌نگار]] و منتقد نمایش‌های [[درام]] در روزنامهروزنامهٔ ''پُستپُستِ عصر'' (''The Evening Mail'') پیدا کرد. علاقهعلاقهٔ او به [[تئاتر]] سبب سازسبب‌ساز آشنایی و دوستی دیرینه‌ای میان او و هنرپیشههنرپیشهٔ تئاتر، [[هنری ایروینگ]] (Henry Irving) شد.

استوکر در ۱۸۷۸ با [[فلورانس بالکوم]] (Florence Balcome،Balcome)، که قبلاً [[نامزد [[اسکار وایلد]] (Oscar Wilde) بود، ازدواج کرد. سپس به همراهبه‌همراه همسرش ساکن [[لندن]] شد و عنوان مدیریت برنامه‌های [[تئاتر لایکوم]] (Lyceum Theater) را برای هنری ایروینگ پذیرفت. او تا ۲۷ سال بعد در همان مقام باقی‌ماندباقی ماند. همکاری با ایروینگ برای استوکر بسیار مهم بود، چراکه باعث پذیرفته شدنپذیرفته‌شدن او در جامعهجامعهٔ سطح بالای لندن شد و او توانست با [[جیمز مک نیل ویستلر]] (James McNeil Whistler) و [[سِر [[آرتور کونن دویل]] (Sir Arthur Conan Doyle) ملاقات کند. همچنین در دوره‌ای که ایروینگ در حال سفر بود، فرصت پیدا کرد تا در کنار او دور دنیا را بگردد.

[[پرونده:Dracula1st.jpeg|بندانگشتی|''[[دراکولا]]''، اثر برام استوکر، چاپ اول، ۱۸۹۷]]

او با نوشتن تعداد زیادی از رمان‌های احساسی و عاطفی، درآمد اضافه‌ای هم برای خود ایجاد کرده بودکرده‌بود. اما مشهورترین داستان او، بواسطه حضور شخصیت خون آشامی به نام کنت دراکولا (Count Dracula) بر سر زبان‌ها افتاد. برام استوکر در سال ۱۸۹۰ در لندن با [[آرمینیوس وامبری]]، شرق شناس[[خاورشناسی|شرق‌شناس]] [[مجارستان|مجارستانی]] آشنا گشت و از طریق او با افسانه‌هایی دردربارهٔ باره شاهزادهشاهزادهٔ اهل رومانیرومانی، «[[ولاد سوم]] دراکولا» آشناشدآشنا شد. این امرامر، زمینهزمینهٔ نوشتن کتاب داستان ''دراکولا'' به قلم برام استوکر گشت که در سال [[۱۸۹۷ (میلادی)|۱۸۹۷]] منتشر شد. قبل از شروع به نگارش این داستان، استوکر هشت سال را صرف تحقیق و بررسی در فرهنگ‌های اروپا و خواندن افسانه‌های مربوط به [[خون‌آشام|خون آشامانخون‌آشامان]] کرده بودکرده‌بود. دراکولا یک نوشتهنوشتهٔ رساله‌ای (epistolary novel) است که بصورتبه‌صورت خاطرات ثبت شده،ثبت‌شده، تلگراف‌ها، و نامه‌های ارسال شدهارسال‌شده بین افراد نگاشته شده‌است.

دراکولا پایه و زیر بنایزیربنای بسیاری از فیلم‌ها و نمایش‌های اجرااجراشده شده‌استاست. دو نمونه از آنهاآنها، که بیشترین نزدیکی را با متن مادر و اصلی داشتندداشتند، عبارت‌اند از ''[[نوسفراتو]]'' ''(Nosferatu)'' در ۱۹۲۲ و ''[[دراکولای برام استوکر]]'' در ۱۹۹۲. ''نوسفراتو'' زمانی ساخته شد که بیوهبیوهٔ استوکر هنوز زنده بود و سازندگان فیلم بخاطربه‌خاطر قانون حق چاپ، مجبور به تغییر دادنتغییردادن اسامی شخصیت‌ها و مکان‌ها شدند.

استوکر رمان‌های بسیار دیگری هم با عناصر وحشت و اتفاقات ماورای عادی نوشت، اما هیچکدام در موفقیت حتی به گرد پای دراکولا هم نرسیدند. سایر نوشته‌های او در این ژانر عبارت‌اند از: * [[عبور مار]] – ۱۸۹۰

* ''[[زیر غروب]]'' (۱۸۸۱)، شامل داستان‌های:

''مهمان دراکولا'' (۱۹۱۴)، شامل داستان‌های:

:* در درهدرهٔ سایه‌ها

:* افسانه‌های نیمه شبنیمه‌شب