گراتزیا دلدا: تفاوت میان نسخه‌ها

| توضیح تصویر =

| والدین =

| مختصات محل زندگی =

| سال‌های نویسندگی =

|کتاب‌ها = راه خطا,خطا، خاکستر

|فیلم (های) ساخته بر اساس اثر(ها)=

|حوزه =

| تأثیرپذیرفته از =

| وب‌گاه =

| imdb_id =

| جوایز آفی =

| جایزه اریل =

| جوایز بافتا =

| جوایز سزار =

| جوایز امی =

| filmfareawards =

| جوایز جمینای =

| جوایز گویا =

| جوایز گرمی =

| جوایز ایفتا =

| جوایز لورنس الیور =

| naacpimageawards =

| جوایز فیلم ملی =

| جوایز ساگه =

|گفتاورد = «... ما هرگز نخواهیم مرد. تا وقتی جرقه‌ای از عشق وجود دارد، نخواهیم مرد.»

|امضا =

'''گراتزیا کوزیما دِلِدّا''' {{ایتالیایی|Grazia Cosima Deledda}} {{رچ}} ([[۱۸۷۱ (میلادی)|۱۸۷۱]] - [[۱۹۳۴ (میلادی)|۱۹۳۴]]۱۸۷۱–۱۹۳۴) [[نویسنده|نویسندهٔ]] [[ایتالیایی]] اهل جزیرهٔ [[ساردنی]] بود. وی در سال ۱۹۲۶ برندهٔ [[جایزه نوبل ادبیات]] سال [[۱۹۲۶ (میلادی)|۱۹۲۶]]شد.

گراتزیا در [[۲۷ سپتامبر]] [[۱۸۷۱ (میلادی)|۱۸۷۱]] در شهر ''نوئورو'' در [[ساردنی|جزیرهٔ ساردنی]] در خانواده‌ای از طبقهٔ متوسط به دنیا آمد. زنان در جامعه عقب‌افتاده‌ای مانند ساردنی قرن نوزدهم وضعیت مناسبی برای تحصیل و فعالیت اجتماعی نداشتند برای همین گراتزیا تا سوم ابتدایی بیشتر درس نخواند. اما از آن‌جا که در خانهٔ عمه‌اش کتاب‌خانهٔ بزرگی وجود داشت او توانست در آنجا و تحت تعلیمات خصوصی معلمی در خانهٔ عمه‌اش معلومات خود را افزایش دهد و ضمن مطالعه آثار ایتالیایی به مطالعه آثار نویسندگان فرانسوی و روس بپردازد. او به آثار [[گابریله دانونتزیو]] شاعر و نویسندهٔ معاصر هم‌وطن‌اش علاقه ویژه‌ای داشت.

زندگی خانوادگی او در دوران نوجوانی و جوانی روز به روز سخت‌تر می‌شد. پدر در حال ورشکستگی بود و یکی از بردارنش،برادرنش، ''سانتوس''، به مشروب‌خواری افراطی رو آورده بود و دیگری، ''آندرئا'' به جرم ضرب سکه تقلبی و جرائم دیگر مدتی در زندان به‌سر برد. با این وجود ''دلدا'' شروع به نوشتن کرد و در هفده سالگی اولین [[داستان کوتاه|داستان کوتاه‌اش]] به نام ''خون کسی از اهالی ساردنی'' برای یکی از مجلات رم فرستاد که در آن مجله منتشر شد.

دلدا در آخرین سال‌های قرن نوزدهم، [[۱۸۹۶ (میلادی)|۱۸۹۶]] با انتشار نخستین رومانش،رمانش، ''راه خطا'' به شهرت رسید و در نخستین سال [[قرن بیستم]] در بیست و نه سالگی با ''پالمیرو مادزانی'' ازدواج کرد و همراه او به [[رم]] رفت و تا پایان عمر در آن شهر زندگی کرد و صاحب دو پسر به نام‌های ''ساردوس'' و ''فرانتز'' شد.

او خیلی زود به نویسنده‌ای پر کار تبدیل شد و در فاصله سال‌های [[۱۹۱۲ (میلادی)|۱۹۱۲]] تا [[۱۹۱۹ (میلادی)|۱۹۱۹]] تقریباً هر سال یک کتاب منتشر کرد. تا این که در [[۱۹۲۶ (میلادی)|۱۹۲۶]] برنده [[جایزه نوبل ادبیات]] شد و تا کنون هیچ زن ایتالیایی دیگری نتوانسته‌است این جایزه را کسب کند.

آخرین کتابی که در زمان حیات‌اش منتشر شد، ''کلیسای مریم منزوی''، داستان زن جوانی است که سرطان دارد. گراتزیا دلدا خود نیز در [[۱۵ اوت]] [[۱۹۳۴ (میلادی)|۱۹۳۴]] بر اثر ابتلا به بیماری سرطان درگذشت. چند ماه پس از مرگ او پسرش ''ساردوس'' نیز مرد و کمی بعد پسر دیگرش ''فرانتز'' نیز از دنیا رفت. اما به هر حال فرزندان ''فرانتز'' نامه‌ها و دست‌نوشته‌های او را حفظ کردند و هم‌اکنون نسخه‌های دست‌نویس آثار او در موزه شهر نوئورو نگهداری می‌شود و آثار او در کتاب‌خانهٔ ملی رم موجود است.

* ''عدالت''

* [[۱۹۳۷ (میلادی)|۱۹۳۷]] - کوزیما.

* [[۱۳۸۰]] - ''چشم‌های سیمونه''. بهمن فرزانه. انتشارات ققنوس

* [[۱۳۸۰]] - ''راز مرد گوشه‌گیر''. بهمن فرزانه. انتشارات ققنوس

* [[۱۳۸۰]] - ''وسوسه''. [[بهمن فرزانه]]. کتاب خورشید.

* [[۱۳۸۱]] - ''حریق در باغ زیتون''. [[بهمن فرزانه]]. [[انتشارات ققنوس]]

* [[۱۳۸۱]] - ''خاکستر''. بهمن فرزانه. انتشارات ققنوس

* [[۱۳۸۴]] - ''رقص گردنبند''. بهمن فرزانه. کتاب مهناز.

* [[۱۳۸۴]] - ''راه خطا''. بهمن فرزانه. انتشارات ققنوس.

* [[۱۳۸۸]] - « برلب پرتگاه ». بهمن فرزانه. نشر ثالث.

گنج* گنج. بهمن فرزانه

* {{یادکرد|فصل=دربارهٔ نویسنده|کتاب=رقص گردنبند|نویسنده = فرزانه، بهمن|نویسندگان سایر بخش‌ها= گراتزیا دلدا|ترجمه=بهمن فرزانه|ناشر =کتاب مهناز|شهر=[[تهران]]|صفحه=۵|سال=[[۱۳۸۴]]|شابک=ISBN 964-5538-22-1}}

* {{یادکرد وب| نشانی = http://www.qoqnoos.ir/Showauthor.asp?id=453| عنوان = گراتزیا دلدا