سگ راکونی معمولی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ربات:حذف الگو: گوشتخوارسانان |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۸:
| range_map_caption = آبی بومی، سرخ غیر بومی
}}
'''سگراکون''' {{علمی|''Nyctereutes procyonoides''}} نوعی [[سگ سانان|سگسان]] بومی شرق آسیاست. این حیوان خویشاوندی نزدیکی با [[راکون]] ندارد و نزدیکترین خویشاوندانش [[روباه]]ها هستند اما با توجه به شباهت ظاهری به راکون به این نام معروف شده است. سه زیرگونه ژاپنی، چینی و کرهای از این حیوان شناسایی شدهاست.
سگراکون به همراه [[روباه خاکستری آمریکای شمالی]] تنها سگسانی است که توانایی بالا رفتن از درخت را دارد. جمعیت بومی این حیوان در شرق آسیا (چین، کره و ژاپن) به دلیل شکار، تجارت [[خز]]، توسعه شهرها و نگهداری به عنوان حیوان اهلی در حال کاهش است اما همچنان جمعیت مناسبی دارد. در دوران [[شوروی]] حدود ده هزار راکونسگ در نقاط مختلف کشور رها شدند تا به عنوان یک منبع خز شکار شوند. در سالهای بعد جمعیت آنها افزایش یافته و وارد کشورهای اروپای غربی و اسکاندیناوی هم شدند و به عنوان یک گونه غیربومی خطری برای حیات وحش بومی محسوب میشوند.
این حیوان برای استفاده از پوستش در تهیه لباس شکار میشود و در برخی مناطق نیز به همین منظور پرورش داده میشود. در چین بر اساس یک برآورد حدود یک و نیم میلیون راکونسگ در مزارع تولید خر نگهداری میشوند. در فنلاند در سال ۲۰۰۰ حدود ۱۷۰ هزار راکونسگ شکار شد. در لهستان میزان شکار بیش از ۶ هزار است و در ژاپن در دهه ۱۹۹۰ به طور میانگین سالانه ۴۵۰۰ سگراکون شکار میشدند.
[[گرگ]] مهمترین دشمن طبیعی سگراکون است و در [[تاتارستان]] ۵۵ درصد و در شمال غرب روسیه تا ۶۴ درصد تلفات این حیوان به دلیل شکار گرگ است. [[روباه سرخ]] نیز تولههای سگراکون را میکشد و حتی مشاهده شده که بالغین را هم گازهای مرگبار گرفتهاست. [[گورکن اوراسیایی]]، [[وشق اوراسیایی]] و پرندگان شکاری بزرگ مثل [[عقاب طلایی]]، [[عقاب دمسفید]] و [[شاهبوف]] نیز از دیگر شکارچیان این حیوان هستند.
== تغذیه ==
== توصیف ظاهری ==
|