سومر: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز لینک اشتباه |
جز اصلاح نویسه |
||
خط ۱:
{{درگاه|تاریخ}}
{{تمدنهای باستانی آسیای غربی}}
'''سومریان''' از اقوام باستانی ساکن در جنوب سرزمین کنونی [[عراق]] یعنی [[میانرودان]] (سرزمین میانِ دو رود [[دجله]] و[[فرات]]) و شمال [[خلیج فارس]] بودند. سومر یکی از باستانیترین تمدنها و تاریخیترین مناطق جنوب میانرودان در [[مسسنگی|
[http://www.metmuseum.org/toah/hd/ubai/hd_ubai.htm "The Ubaid Period (5500–4000 B.C.)" In Heilbrunn Timeline of Art History. Department of Ancient Near Eastern Art. The Metropolitan Museum of Art, New York (October 2003)]</ref><ref>[https://www.britishmuseum.org/explore/highlights/articles/u/ubaid_culture.aspx "Ubaid Culture", The British Museum]</ref><ref>[http://oi.uchicago.edu/pdf/saoc63.pdf "Beyond the Ubaid", (Carter, Rober A. and Graham, Philip, eds.), University of Durham, April 2006]</ref> به طور نظری این مردم پیشاتاریخی را امروزه با نامهایی چون «[[فرات|پیشافراتی]]» یا «[[دوره عبید|عبیدی]]» میشناسند<ref name="britannica">{{cite web| url= http://www.britannica.com/EBchecked/topic/573176/Sumer |title=Sumer (ancient region, Iraq) |publisher= Britannica.com | work=Britannica Online Encyclopedia |accessdate=2012-03-29}}</ref> و احتمال میدهند که آنها از [[فرهنگ سامرا]] مربوط به میانرودان شمالی ([[آشور]]) آمده باشند.<ref>{{Cite journal | url = http://books.google.com/?id=dWuQ70MtnIQC&pg=PA51&dq=samarra+culture#v=snippet&q=%22As%20the%20Samarra%20culture%20spread%20south%2C%20it%20evolved%20into%20the%20Ubaid%20culture%22&f=false | title = Cities, Change, and Conflict: A Political Economy of Urban Life | isbn = 978-0-495-81222-7 | author1 = Kleniewski | first1 = Nancy | last2 = Thomas | first2 = Alexander R | date = 2010-03-26}}</ref><ref>{{Cite journal | url = http://books.google.com/?id=tupSM5y9yEkC&pg=PA139&dq=samarra+culture#v=onepage&q=%22cultural%20descendants%20of%20the%20originating%20Samarran%20culture%22&f=false | title = The Near East: Archaeology in the "Cradle of Civilization" | isbn = 978-0-415-04742-5 | author1 = Maisels | first1 = Charles Keith | year = 1993}}</ref><ref>{{Cite journal | url = http://books.google.com/?id=i7_hcCxJd9AC&pg=PA147&dq=ubaid+samarra#v=snippet&q=%22Ubaid%200%20is%20thus%20clearly%20derived%20from%20the%20earliest%20culture%20to%20move%20into%20lower%20mesopotamia%2C%20the%20Samarra%22&f=false | title = Early Civilizations of the Old World: The Formative Histories of Egypt, the Levant, Mesopotamia, India and China | isbn = 978-0-415-10976-5 | author1 = Maisels | first1 = Charles Keith | year = 2001}}</ref><ref>{{Cite journal | url = http://books.google.com/?id=zmvNogJO2ZgC&pg=PA505&dq=samarra+culture#v=onepage&q=%22similar%20to%20those%20of%20the%20ubaid%20period%22&f=false | title = A dictionary of archaeology | isbn = 978-0-631-23583-5 | author1 = Shaw | first1 = Ian | last2 = Jameson | first2 = Robert | year = 2002}}</ref> هر چند نامی از عبیدیها در آثار بجامانده از سومریان یافت نشده اما پژوهشگران امروزی بر این باورند که این مردم نخستین نیروی تمدنساز در این منطقه به شمار میروند که دست به خشککردن مردابها برای کشاورزی و گسترش بازرگانی زدند و صنایعی چون بافندگی، چرمگری، فلزکاری، بنایی و کوزهگری را ایجاد کردند.<ref name="britannica" />
با این حال برخی ار پژوهشگران همچون پیوتر میکالوسکی و گرد اشتاینر وجود یک زبان پیشافراتی یا یک زبان فرعی را به چالش میکشند. آن دو و برخی دیگر بر این باورند که زبان سومری متعلق به مردمانی شکارچی و ماهیگیر بوده که در [[هور|هورها]] و [[سرزمین بحرین|
تمدن سومر در [[دوره اوروک|
کشاورزیِ مبتنی بر آبیاری به همراه بازپرسازی
همچنین سومر نخستین [[تاریخ خط|
== ریشه نام ==
خط ۶۲:
== تاریخ ==
دولتشهرهای سومری در دورانهای پیشاتاریخی [[دوره عبید|عبید]] و [[دوره اوروک|اوروک]] به قدرت رسیدند. تاریخ مکتوب سومر به ۲۷ سده پیش از میلاد باز میگردد اما مدارک تاریخی تا
* [[دوره عبید|
* [[دوره اوروک|
** اوروک ۱۴و۱۵: ۳۳۰۰-۴۱۰۰ پ.م.
** اوروک ۵: ۳۱۰۰-۳۳۰۰ پ.م.
** [[دوره جمدت نصر|
* [[دوره دودمانی نخستین (میانرودان)|
**
**
**
**
* [[امپراتوری اکد|
* [[گوتیان|
* [[سلسله سوم اور|
===
{{اصلی|دوره عبید}}
[[پرونده: Samarra bowl.jpg|175px|بندانگشتی|چپ|کاسه [[سامرا (عراق)|سامرا]] متعلق به ۴۰۰۰ سال پیش از میلاد نگهداری شده در [[موزه پرگامون]] [[برلین]].نماد [[سواستیکا]] در مرکز آن مشخص است<ref>Ernst Herzfeld, Die vorgeschichtlichen Töpfereien von Samarra, Die Ausgrabungen von Samarra 5, Berlin 1930</ref>.<ref>Stanley A. Freed, Research Pitfalls as a Result of the Restoration of Museum Specimens, Annals of the New York Academy of Sciences, Volume 376, The Research Potential of Anthropological Museum Collections pages 229–245, December 1981.</ref>]]
===
{{اصلی|دوره اوروک}}
از نقطه نظر باستانشناسی گذار از
در
صدور تمدن
احتمالاً نظام حکومتی شهرهای سومری در
فهرست باستانی شاهان سومر
پایان
===
{{اصلی|دوره دودمانی نخستین (میانرودان)}}
نخستین شاه دودمانی در فهرست شاهان سومر که نامش از منابع دیگر افسانهای به دست آمده [[اتن (فرمانروا)|اِتَنَ]]، شاه سیزدهم دودمان نخست [[کیش (سومر)|کیش]] میباشد. نخستین شاهی که وجودش از راه مدارک باستانی مورد گواهی قرار گرفته [[اینمیباراگیسی]] فرمانروای کیش (حدوداً سده ۲۶ پ.م.) بوده که نامش در [[حماسه گیلگمش|
=== نخستین دودمان لاگاش ===
[[File:Stele of Vultures detail 02.jpg|thumb|left|تکهای از [[سنگ یادبود کرکسها]]]]
{{اصلی|لاگاش}}
هر چند نام دودمان لاگاش از فهرست شاهان سومر حذف شده اما وجود آنها از راه
[[لوگال زاگیسی]] شاه-کاهن اوما به برتری دودمان لاگاش در این ناحیه پایان داد و اوروک را تسخیر کرد. وی این شهر را پایتخت خود نامید و در پی تصرف تمام سرزمینهای میان خلیج فارس تا مدیترانه برآمد. او واپسین شاه بومی سومری پیش از رسیدن شاه سامینژاد به نام [[سارگن اکدی]] بود.
خط ۱۱۴:
از ۲۲۷۰ تا ۲۰۸۳
[[زبان اکدی|زبان سامی اکدی]] برای نخستین بار در فهرستهای نام شاهان کیش مربوط به ۲۸۰۰ پیش از میلاد دیده شد.<ref name=roux1993/> این فهرستها بعدها نوشته شدند. این متون که تماماً به زبان اکدی کهن نگارش یافتهاند مربوط به ۲۵۰۰ سال پیش از میلاد هستند. کاربرد اکدی کهن هنگام فرمانروایی سارگن بزرگ (حدوداً ۲۲۱۵-۲۲۷۰ پ.م.) جریان داشته اما حتی در آن زمان نیز بسیاری از الواح اداری به زبان سومری که زبان کاتبان و حکاکان بود نوشته میشد. گلب و وستنهولتز اکدی کهن را به سه دسته تقسیم میکردند: دوران پیش از سارگون، امپراتوری اکدی و دوران [[سلسله سوم اور|رنسانس سومری نو]]. زبانهای اکدی و سومری به عنوان دو زبان بومی در کنار هم به مدت هزار سال زیستند اما در حدود ۱۸۰۰ پیش از میلاد سومری کمکم به زبان ادبی تبدیل شد و بیشتر ادیبان و حکاکان با آن آشنایی داشتند. [[ثورکید جاکوبسن]] معتقد است در این نقطه از تاریخ یک انقطاع بین دوران پیش و پس از سارگون وجود دارد. او همچنین بر این باور است که مورخین و باستانشناسان تاکید بیش از اندازهای بر وجود اختلاف «سامی-سومری» داشتهاند.<ref>''Toward the Image of Tammuz and Other Essays on Mesopotamian History and Culture'' by T. Jacobsen</ref> اما به هر حال این نکته ثابت شده که در هنگام حکمرانی سارگن، زبان اکدی به
=== دوران گوتیان ===
خط ۱۳۱:
از ۲۰۴۷ تا ۱۹۴۰
بعدها دودمان سوم اور تحت فرمان [[اورنامو]] و [[شولگی]] توانست تا شمال [[میانرودان]] را در اختیار بگیرد. این دودمان آخرین قدرتنمایی سومریان بود که با عنوان رنسانس سومریان شناخته میشود. اما در همین زمان هم این منطقه بیشتر سامی بود تا سومری زیرا شاهان سامیزبان اکدی زیادی در آن به قدرت رسیده بودند و سامیهای مارتو ([[اموری]]) زیادی به این منطقه آمده بودند که بعدها شهرهای رقیب نیرومندی نظیر [[ایسن]]، [[لارسا]] و [[بابل (دولتشهر)|بابل]] را ساختند. بابل در نهایت توانست تحت نام [[امپراتوری بابل]] تمام مناطق جنوبی میانرودان را تحت
=== فروپاشی ===
خط ۱۴۲:
تخمین زده میشود یکی از بزرگترین شهرهای سومر به نام [[اوروک]] در دوران اوجِ خود بین ۵۰ تا ۸۰ هزار نفر جمعیت داشته است.<ref>[http://proteus.brown.edu/mesopotamianarchaeology/ Harmansah, Ömür, The Archaeology of Mesopotamia: Ceremonial centers, urbanization and state formation in Southern Mesopotamia, 2007, p.699]</ref> با احتساب دیگر شهرهای سومر و جمعیت زیاد کشاورزان میتوان به طور تقریبی به جمعیت بین ۸۰۰ هزار تا ۱٫۵ میلیون نفر برای کل سومر رسید. بر اساس تخمینها جمعیت جهان در آن دوره ۲۷ میلیون نفر بوده است.
<ref>Colin McEvedy and Richard Jones, 1978, ''Atlas of World Population History'', Facts on File, New York, ISBN 0-7139-1031-3.</ref>
سومریها مردمانی غیرسامی بودند و به زبانی تکخانواده سخن میگفتند. شماری از زبانشناسان بر این باورند که میتوانند زبانی زیرلایه را تحت زبان سومری تشخیص دهند. نام برخی از شهرهای بزرگ سومری به زبان سومری نیست که نشان از تاثیر ساکنین پیشین دارد.<ref name="Nemet-Nejat1998">{{cite book|author=Karen Rhea Nemet-Nejat|title=Daily life in ancient Mesopotamia|url=https://books.google.com/books?id=lbmXsaTGNKUC&pg=PA13|accessdate=29 November 2011|date=30 September 1998|publisher=Greenwood Publishing Group| isbn= 978-0-313-29497-6| page=13}}</ref> با این حال یافتههای باستانشناسی نشان از تداوم روشن و لاینقطع فرهنگی از زمان
برخی از باستانشناسان احتمال میدهند سومریزبانها کشاورزانی بوده باشند که پس از تکامل آبیاری به جنوب آمدهاند (توجه کنید که پژوهشگران هیچ اجماعی در مورد خاستگاه اصلی سومریان ندارند). سفالگری [[دوره عبید|
دیگران به پیوستگی سومریان اعتقاد دارند؛ پیوستگی که ریشه در سنتهای بومیان شکارچی-ماهیگیر دارد که وابسته به اجتماعات دووجهی عربی کرانههای خلیج فارس بودند. سومریان خود را خویشاوند مردمان دیلمون در بحرین امروزی میدانستند. پروفسور یوریس زارینش بر این باور است که سومریها مردمانی بودهاند که پیش از عزیمت به جنوب میانرودان در خلیج فارس سکونت داشتهاند تا این که سکونگاهشان در پایان آخرین عصر یخبندان تحت هجوم سیل قرار میگیرد.<ref>http://www.ldolphin.org/eden/</ref>
خط ۱۵۲:
[[پرونده:Reconstructed sumerian headgear necklaces british museum.JPG|بندانگشتی|بازسازی یک سرافزار (کلاه) و گردنبند زنانه که در یک گور سومری کشف شده - موزه بریتانیا]]
تصویرنگاشتهای بدَوی چنین برداشتهایی از زندگی سومریان نخستین (مثل اوروک) ارائه میدهند<ref name="Sayce"/>:
*«[[سفالگری]] بسیار فراوان بوده و شکل کوزهها، کاسهها و بشقابها متنوع بودهاست. ظروف خاصی برای نگهداری عسل، کره، روغن و شراب وجود داشته است. به نظر میرسد سومریها شراب خود را از خرما تهیه میکردهاند. یک نوع از ظرفهای سومری دارای دهانهای بود که از
*«نوعی سرپوش پردار به عنوان لباس سر استفاده میشده است. سومریها از تختخواب، چارپایه و صندلی که دارای پایههایی کندهکاریشده شبیه به پای گاو نر استفاده میکردند. آنها از اجاق، آتشدان و ظاهراً دودکش استفاده میکردهاند.»
*«چاقو، مته، گووه و ابزارهایی شبیه به اره در تمام سومر استفاده میشده در حالی که نیزه، تیر، کمان و خنجر (اما نه شمشیر) در جنگها کاربرد داشتند.»
*«از لوحها برای کار نگارش استفاده میشده و آهنگران روی مس، طلا و نقره کار میکردهاند. سومریان خنجرهایی با تیغ فلزی و
*«سومریان زمان را با تغییرات ماه میسنجیدند.»
مدارک قابل توجهی مبنی بر [[موسیقی سومری|
سنگنبشتههای بدست آمده از سومر از اصلاحات [[اوروکاگینا]]، شاه [[لاگاش]] (حدود ۲۳۰۰ پ.م.) حکایت دارند. وی سنت [[چندشوهری]] را بر انداخت و دستور داد هر زنی که چند شوهر اختیار کند با سنگهایی که گناه وی رویشان حکاکی شده سنگسار شود.<ref>[https://books.google.com/books?id=mpjk74blFDgC&pg=PA62&dq=urukagina+%22two+men%22&client=firefox-a&sig=29we4cFBrgMpJ9qsy4zjpCywAQY ''Gender and the Journal: Diaries and Academic Discourse'' p. 62] by Cinthia Gannett, 1992</ref>
هر چند زنان تحت حمایت قانون متأخر سومر بودند و میتوانستند به نسبت دیگر تمدنهای معاصر از وضعیت بهتری برخوردار شوند اما به طور کلی فرهنگ سومر مردسالار بود. [[قانون اورنامو]] کهنترین
=== زبان و نگارش ===
{{اصلی|زبان سومری|خط میخی}}
مهمترین یافتههای باستانشناسی در سومر تعداد زیادی [[لوح رسی|لوح]] به خط میخی است. هر چند
زبانشناسان [[زبان سومری]] را جزء [[زبان تکخانواده|زبانهای تکخانواده]] (منفرد) یعنی بدون خویشاوندی در میان زبانهای امروزی دستهبندی کردهاند.<ref>John Hayes, University of California, Berkeley "Sumerian" ۲nd printing June ۱۹۹۹, Languages of the World/Materials ۶۸,LINCOM EUROPA, Paul-Preuss-Str. ۲۵, D-۸۰۹۹۵ Muenchen, Germany.</ref>
[[پرونده:Sumerian MS2272 2400BC.jpg|بندانگشتی|چپ|200px|لوحه [[سومری]]
[[دانشنامه بریتانیکا]] مینویسد: «زبان سومری، زبانی منفرد و کهنترین زبان مکتوب موجود است. این زبان برای نخستین بار در حدود ۳۱۰۰ پ.م. در جنوب میانرودان گواهی گردیده و در طول هزاره سوم پ.م. رشد و توسعه یافتهاست. در حدود ۲۰۰۰ پ.م.، سومری به عنوان زبانی محاورهای، با زبان سامی اکدی (آشوری- بابلی) جایگزین شد اما کاربرد کتبی آن کمابیش تا پایان حیات زبان اکدی، در حوالی آغاز عصر مسیحیت، ادامه داشت. زبان سومری هرگز بسیار فراتر از مرزهای اصلی خود در جنوب میانرودان نرفت؛ شمار اندک گویندگان بومی این زبان، تناسبی با اهمیت عظیم و تأثیرات آن بر توسعه تمدن میانرودان و تمدنهای دیگر، در
[[زبان اکدی]] بر خلاف سومری متعلق به [[زبانهای سامی|
فهم متون سومری حتی برای کارشناسان هم مشکل است. پیچیدهترین متون از این نوع مربوط به متون
در [[هزاره ۳ (پیش از میلاد)|
با گذر از
==== وامواژههای سومری در دیگر زبانها ====
خط ۱۹۳:
#اِآ: خدای دره عمیق
خدایان مذکور الهه روحهای پاک و نجیب بودند و سومریان برای در امان ماندن از ارواح خبیث، دعفریت و دیو قربانی نموده و نذر و نیاز میکردند. به بیان دیگر ایشان به
از نظر سومریان، خداوندان نیز چون انسان دارای غضب، شهوت، سنگدلی، عشق، نفرت و سایر صفات بودند و خادمان دینی سومری نیز ارج و قرب فراوانی میان تودههای مردم داشتند.
خط ۲۰۶:
=== ادبیات سومری ===
از میان
از میان اساطیر پرشمار سومری، سه اسطوره به داستانهای [[عهد عتیق]] شباهت دارند. یکی از این اسطورهها داستان آدمیانی را میگوید که از گل آفریده شده بودند و در سرزمینی پربار موسوم به نام [[دیلمون]] میزیستهاند که در آن نه بیماری بود و نه مرگ، ولی از آب شیرین هم خبری نبود. [[انکی]] فرمان میدهد آب شیرین را از زمین، چونان نهری که از باغ بهشت جاری است بیاورند. بدین سان دیلمون باغی ملکوتی میشود. این اسطوره از زنی میگوید که به انکی گیاهانی پیشکش میکند که نفرین برایش میآورند و سبب درد دندهاش میشوند. آن گاه یک «بانوی دنده» برای درمان آن آفریده میشود. دو داستان دیگر، [[توفان نوح]] و صبر [[ایوب]] هستند. <ref> کلاریس سویشر. خاور نزدیک باستان. ترجمه عسکر بهرامی.تهران: ققنوس، ۱۳۸۳</ref>
|