قافیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''قافیه'''، مشتق از ق‌ف‌و، به معنای پس گردن<ref>دهخدا، ص۱۰۵</ref> و ازپی‌رونده<ref>''فرهنگ فارسی'' معین، ص۲۶۱۸</ref> است. در فارسی آن را پساوند گویند،<ref>''شناخت شعر''، ص۱۴۲</ref> و اصطلاحی است در [[نظم]] و [[شعر]].

 

«قافیه»، قسمت تکرارشونده از کلمه‌هایی است که در نظم و شعر تکرار می‌شود، به شرط آن‌که قسمت تکرارشونده جزئی از [[کلمه قافیه|کلمهٔ قافیه]] باشد و به آن الحاق نشده‌باشد. درضمن، اگر کل کلمه ـ و نه جزئی از آن ـ به یک معنی و از یک ریشهٔ واحد تکرار شود، به آن [[ردیف]] می‌گویند. آخرین حرف اصلیِ قافیه را «رَوی» می‌گویند؛ به‌عنوان مثال، در کلمات جام، وام، دام، نام و آرام، حرف «م» رَوی است.