سوگواری محرم: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: واگردانی خرابکاری محتمل 1.0,Jabarnia,0.2.1 |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۴۳:
== نقد ==
* [[عبدالله جوادی آملی]] مفسر شیعه این مساله را که روایت جریان کربلا از دست علما خارج شده و به دست روضه خوان‌ها افتاده است مورد نقد قرار می‌دهد. او با تأیید اهمیت مداحی، آن را در اولویت ''بعد'' از بیان معارف کربلا قرار می‌دهد و معتقد است خواندن روضه نیز باید توسط علما انجام شود. وی «خطر» پاکستان را مثال می‌زند که در آن کار به دست ذاکرین افتاده است و علما خانه نشین شده‌اند.<ref>[http://www.portal.esra.ir/Pages/Index.aspx?kind=2&lang=fa&skinid=66&id=MzI5OA==-jmxzGJSyPD4= تفسیر سوره انفال، جلسه ۲۳]</ref>
* نظر [[سید روح‌الله خمینی]] در مورد [[قمه زنی]] چنین است:
<blockquote>بسمه تعالی، شبیه خوانی و مراسم دیگر که در سؤال ذکر شده، اگر همراه با حرامی نباشد و موجب وهن مذهب نشود، مانع ندارد و بهتر است به جای شبیه خوانی، روضه بخوانند، و از قمه زنی اجتناب نمایند.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://www.imam-khomeini.ir/fa/c12_23303/استفتائات/سایر/با_عرض_سلام_و_تشکرفتوای_امام_خمینی_در_مورد_قمه_زدن_در_عزای_امام_حسین_ع_را_بیان_فرمایید_ |عنوان=فتوای امام خمینی در مورد قمه زدن در عزای امام حسین (ع)| ناشر =موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) |تاریخ = |تاریخ بازبینی=}}</ref></blockquote>
* دکتر [[علی شریعتی]] در کتاب [[تشیع علوی و تشیع صفوی]] می‌نویسد:
<blockquote>این نوع عزاداری‌ها نه دردین اسلام نه در ملیت ایرانی سابقه نداشته و مراسمی از نوع تعزیه گردانی شبیه‌سازی، نعش و علم وکتل و عماری و پرده داری وشمایل کشی و معرکه گیری و قفل بندی و زنجیر زنی و تعزیه خوانی و فرم خاص و جدید و تشریفاتی مصیبت خوانی که همه شکلش اقتباس از مسیحیت است و هرکس با آن آشنا است بسادگی تشخیص می‌دهد که تقلید است.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=علی |نام=شریعتی |کتاب= تشیع علوی و تشیع صفوی| ناشر=انتشارات حسینیه ارشاد |سال=آبان ۱۳۵۰ ص ۲۰۷}}</ref></blockquote>
* دکتر سید [[علی اصغر غروی]] در مقاله عزاداریهای مرسوم بدعت یا سنت می نویسد: شیعیان به جای بزرگداشت این قیام و پرداختن به علل، نتایج، دستاوردها و نقش تاریخ ساز آن، بیشتر به حواشی ماجرا می‌پردازند، و در این میان، سخنرانان نیز بی‌تقصیر نیستند، قصه‌گویانی که از [[قرآن]] و [[نهج البلاغه]] اطلاع کمی دارند، یا اصلاً اطلاعی ندارند، و کمتر از آنها نقل می‌کنند، و این فرصت مغتنم را برای معرفی حقیقت دین به مردم از دست می‌دهند. بیش از نیمی از زمان هر مراسم، صرف عزاداری می‌شود! داستانهای بسیاری در مورد گلوی بریدة حسین، دستان بریده و فرق شکافتة ابوالفضل، گلوی شکافتة علی اصغر و جوانی علی اکبر تعریف می‌شود، اما افسوس و صد افسوس که هیچ کس نمی‌گوید اینها همه برای چه بود! نمی‌گویند چون یزید ظالم بود و [[حسین بن علی]] می‌خواست احقاق حق کند، آن اتفاقات روی داد! چطور ممکن است جامعه‌ای ادعاء حب حسین داشته باشد ولی از اخلاق حسین و نوع دینداری او بی‌خبر باشد؟! اگر قبول داریم حسین بر حق بوده، پس مشکل در عدم شناخت صحیح حق و ناحق است! آن هم حق و ناحق امروز، نه ۱۴۰۰ سال پیش، که معما چو حل گشت آسان شود می‌پنداریم که در مصیبت حسین گریه می‌کنیم، ولی در اصل به حال خودمان می‌گرییم و این داستان تکراری عزاداریهای ما در طول [[تاریخ]] بوده است! چون اساساً اکثر ما حق و باطل را نمی‌شناسیم یا اگر شناختیم منافعمان ما را وادار به سکوت می‌کند.<ref>{{یادکرد وب | عنوان = عزاداریهای مرسوم بدعت یا سنت | نشانی = https://www.balatarin.com/permlink/2008/1/17/1213383 | بازبینی = 27 مهر 1394}}</ref>
== پانویس ==
| |||