دیوید هاروی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۵:
او با رفتن از [[دانشگاه بریستول]] به [[دانشگاه جانز هاپکینز]] در [[بالتیمور]] [[ایالات متحده آمریکا]]، خود را در مرکز تازه در حال ظهور از جغرافیای رادیکال و مارکسیستی قرار داد. در آن زمان بی‌عدالتی، نژادپرستی و استثمار در بالتیمور قابل مشاهده بودند، و فعالیت‌های اطراف این مسائل در اوایل دهه ۱۹۷۰ در [[ساحل شرقی آمریکا]]، شاید بیشتر از بریتانیا، ملموس بود. مجله ''آنتیپاد'' در [[دانشگاه کلارک]] شکل گرفت؛ که هاروی یکی از اولین نویسندگان آن بود. انجمن بوستون متشکل از جلسات جغرافیدانان آمریکا در سال ۱۹۷۱ نقطه عطفی بود، که با تلاش هاروی ودیگران رویکرد سنتی هم رده‌های آنها را مختل کرد. در سال ۱۹۷۲، در مقاله معروف در زمینه ایجاد محله گتو نشین، او برای ایجاد "نظریه انقلابی"، تئوری "اعتبار از طریق عمل انقلابی" استدلال آورد.
''عدالت اجتماعی و شهر'' (۱۹۷۳)
واکنش‌های انتقادی به آثار هاروی هم‌چنان ادامه دارد. در همان سال‌های نخست، اندک علاقهٔ موجود بین هاروی و طرفداران "علم جغرافیای کمی و بدون جنبهٔ سیاسی" که نمایندهٔ برجستهٔ آن برایان بری (Brian Berry) از [[دانشگاه تگزاس در دالاس]] بود، از میان رفت. تعهد مداوم هاروی به مارکس، منجر به تجدیدنظر منتقدان در مورد او و در برخی موارد بی‌اعتبار دانستن آثارش از سوی محققان دیگر شده‌است. یکی از تازه‌ترین ارزیابی‌های انتقادی در مورد او (کاستری و گریگوری، ۲۰۰۶)، به تفضیل به این موضوع پرداخته‌است. علی‌رغم این اوضاع، سخنرانی‌های آنلاین هاروی پیرامون نظام سرمایه، محبوبیت فراوانی یافته‌است، به‌طوری که بین ژوئن ۲۰۰۸ و مارس ۲۰۱۰ بالغ بر ۰۰۰/۷۰۰ صفحه از دیدگاه‌های مخاطبان به دستش رسیده‌است.
| |||