پناتها: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ربات: حذف از رده:ویکیسازی رباتیک |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
[[پرونده:Aeneis 3 147.jpeg|بندانگشتی|300px|[[آئنیاس]] و پناتها، از نسخهای خطی مربوط به قرن چهارم میلادی]]
'''دی پناتس''' یا '''پناتس''' یا '''پنات ها'''، که گاهی '''پیات ها''' نیز خوانده شدهاند، در میان [[اساطیر روم|اساطیر رومی]] بعنوان ساکنان قفسه یا گنجه فروشگاهها و یا نگهبانان کمدها و انباریهای خوراکیهای هر خانواده شناخته میشدند و دارای پیوند و رابطهای نزدیک با [[لارس]] یا همان [[لارها]] یا [[لارهها]] بودند. لارهها، پناتها و [[۴ وستا]] با اجاق خانگی در ارتباط بودند و اجاق یا آتشدان خانگی، محل تقدیم نذورات و قربانی به این خدایان یا قربانگاه خاص آنها محسوب میشد. بدین ترتیب لارس، پناتس و وستا، همگی با هم، حامیان و نگهبانان اصلی خانه و خانواده محسوب میشدند.<ref> اساطیر جهان از موسسه لاروس(۲)، زیرنظر: پی یر گریمال، ترجمه: مانی صالحی علامه، چاپ اول، صفحه: ۱۱۵ </ref>
[[ویل دورانت]] از پناتس بعنوان ''خدایان رومی خانگی'' و ''خدایان محافظ آذوقه'' نام بردهاست.<ref> تاریخ تمدن، ویل دورانت، ترجمه: دکتر حمید عنایت و دیگران، جلد سوم(قیصر و مسیح)، چاپ هفتم، صفحه: ۸۵۲ </ref>
== شرح ==
'''دی پناتس''' یا '''پناتس''' (مفرد: پنات)، در دین [[روم باستان]]، در میان ''دی''های خانوادگی یا خدایان خانه و خانواده قرار داشتند. این ایزدان رومی، در اغلب موارد در آیینها و مناسک خانگی مورد استمداد و استناد قرار میگرفتند. هنگامی که اعضای هر خانواده رومی مشغول غذا خوردن میشدند، به طور معمول یک لقمه از غذای خویش را به درون آتشی که در اجاق یا آتشدان خانگی منزلشان بود، میانداختند و گفته میشد که این لقمه غذا، برای پناتس انداخته میشود. بر این اساس میتوان نتیجه گرفت که پناتس (پناتها) با [[۴ وستا]] [ایزدبانوی اجاق یا آتشدان خانگی]، و همینطور با [[لارس]] (لارها) [ارواح پاسدار خانواده و اموال خانوادگی]، و نیز با [[جنیوس]] بزرگ خانواده، در «دنیای کوچک» که دوموس خوانده میشد، همراهی داشتند.
همانند دیگر خدایان خانگی، پناتس یا همان پناتها در عرصه ملی یا عمومی، دارای همتایانی بودند. آیینها و مناسک مذهبی مربوط به خدایان آبا و اجدادی مردم روم، در اصل از لاوینیوم منشاء میگرفت، و آنجا جایی بود که در آن نیز، این ایزدان از نزدیک با وستا مرتبط بودند. بر طبق یک سلسله از افسانههای سنتی مربوط به پناتهای ملی و عمومی، آئنیاس این ایزدان را به عنوان اشیائی مقدس از تروی نجات داد و آنان را به ایتالیا منتقل نمود؛ بدین ترتیب این ایزدان، یا جفتهای مشابه آنها، در نهایت در معبد وستا واقع در فوروم مستقر شدند. بر اساس این قبیل روایات، پناتس بر خلاف لارس یا لارهای هر منطقه، خدایانی [[قابل حمل]] میباشند.
|