حزب جمهوری اسلامی تشکلی سیاسی بود که بیش تر روحانیون و مقامهای بلندپایه نظام اسلامی از جمله [[محمد بهشتی]]، [[علی خامنهای]]، [[موسوی اردبیلی]]، [[هاشمی رفسنجانی]] و [[محمدجواد باهنر]] در آن عضویت داشتند و در اوایل دهه ۱۳۶۰ ارکان قدرت در نظام جمهوری اسلامی را زیر کنترل خود در آوردند. با منحل شدن این حزب در سال ۱۳۶۶ به دلیل اختلافهای داخلی و به دستور آیتالله خمینی، ارگان آن یعنی روزنامه جمهوری اسلامی به انتشار خود زیر سرپرستی [[مسیح مهاجری]] و با مدیرمسئولی [[علی خامنهای]]، رئیس جمهور وقت ادامه داد.
مفسران، شناسنامه رسمی روزنامه جمهوری اسلامی و بی پروایی گردانندگان آن را، حمل بر این میدانستند که این روزنامه سخنگوی غیررسمی متنفذترین نهادهای حاکم بر ایران است. به طوری که توزیع شمارگان اندک این روزنامه در دوایر دولتی و نهادهای انقلابی و این که مسئولان روزنامه خود را تنها مفسر ارزشها و اصول ناب انقلاب ۵۷ معرفی میکردند، به تصور فوق دامن میزد.{{مدرک}} روزنامه جمهوری اسلامی که تا پیش از سال ۷۶ و پیروزی [[محمد خاتمی]] در انتخابات و جنبش اصلاح طلبی، بر مواضع مستقل خود از چپ و راست تاکید داشت، پس از آن به خاطر دفاع از مواضع محافظهکارانه به راههای گوناگون با جریان اصول گرایی همراه شد و حتا ستون «جهت اطلاع» که در صفحه دوم این روزنامه چاپ میشد به یکی از پر خوانندهترین بخشهای مطبوعات ایران تبدیل شد.
اکنون روزنامه جمهوری اسلامی را مدافع سرسخت نظریات [[هاشمی رفسنجانی]] رئیس فعلی [[مجمع تشخیص مصلحت نظام]] و نزدیک به او می دانند، هرچند مفسران معتقدند چهرهای که این روزنامه از رفسنجانی ترسیم میکند، تندروانه تر از خط مشی واقعی وی است. روزنامه جمهوری اسلامی در حوزه سیاست خارجی و هم چنین سیاستهای فرهنگی و اجتماعی جمهوری اسلامی مواضع سرسختانهای دارد با این حال این رسانه در دوران ریاست جمهوری [[محمود احمدینژاد]] منتقد دولت او بوده است.{{مدرک}}