مدل شیءگرای سند: تفاوت میان نسخه‌ها

سند‌های اکس‌ام‌ال با در بر‌داشتن متون زبانی به بیان<ref> Expression </ref> و [[نمایش دانش | نمایش داده‌ها]]ی گوناگون اقدام می‌کنند. ابداع و به کار‌گیری زبان اکس‌ام‌ال را می‌توان آغاز ماشینی کردن ساختار‌مند<ref> Structured </ref> و [[مقیاس پذیری | مقیاس پذیر]] داده‌ها هم از جنس رابطه‌ای و هم از انواع پیچیده‌تر آن به حساب آورد.

در آغاز، گونه‌های مختلف د‌ام توسط [[مرورگر وب | مرورگرهای وب]] برای دستکاری عناصر سندهای [[اچ‌تی‌ام‌ال]] پیاده‌سازی می‌شدند. این موضوع، [[کنسرسیوم وب جهانگستر | کنسرسیوم وب جهان‌شمول]] را وادار کرد که با یک سری مشخصات استاندارد برای د‌ام پیشگام شود (از این رو آن را W3CDOM نیز می‌گویند).

بیشتر [[متن‌شکن‌های اکس‌ام‌ال]] (XML parsers) (مانند [[Xerces]]) و پردازندگان [[اکس‌اس‌ال]] (مانند [[Xalan]]) پدید آمده‌اند که از ساختار درختی سود ببرند. چنین پیاده‌سازی، نیازمند آن است که تمامی محتوای سند شکسته گردیده و در حافظه نگهداری شود. از این رو دام بیشتر برای کارهایی سودمند است که عناصر سند باید به طور تصادفی دستیابی و دستکاری شوند. برای کاربردهای اکس‌ام‌ال-محوری که دربرگیرندۀ دسترسی انتخابی یک خواندن/نوشتن به ازای شکستن است، دام بالاسری قابل ملاحظه‌ای بر حافظه تحمیل می‌کند. در این کاربردها، مدل [[اِی‌پی‌آی ساده برای اکس‌ام‌ال | اس‌اِی‌اکس]] (SAX - Simple API for XML) از دید سرعت و مصرف حافظه سودمندتر است.