محمد بن عثمان: تفاوت میان نسخه‌ها

ابو جعفر، '''محمد بن عثمان بن سعید عمری''' دومین نایب از [[نواب خاصه]] است که بعد از مرگ پدرش [[عثمان بن سعید]] در سال ۲۵۷ ه. ق. به نیابت امام دوازدهم شیعیان منصوب شد. وی این «منصب» را به مدت 38سال۴۸ سال و تا زمان مرگ در [[بغداد]] به سال ۳۰۴ یا ۳۰۵ ه. ق عهده‌دار بود.[1]<ref>فرهنگ فارسی معین صفحهٔ ۱۹۱۷</ref>

ابوجعفر، محمدبن عثمان بن سعید عمری، دومین نایب خاص امامحجت زمانبن (عج)الحسن بود. پیش از وی، پدرش، عثمان بن سعید، نایب خاص بودند.

محمدبن عثمان، همچون پدرش، مورد اعتماد و مقرّب نزد امام غایب بودند. از شیخ طوسی نقل شده است[2]<ref>شیخ طوسی، الغیبة، ص ۳۲، تهران، مکتبة نینوی، بی‌تا.</ref> که وی نزد امام دوازدهم، مقامی بزرگ داشته است و شیعه بر عدالت، تقوا و امانت او اتفاق نظر داشتند.[3]<ref>ر. ک: مهدی پیشوایی، سیره پیشوایان، ص ۶۷۸، قم، مؤسسه امام صادق، ۱۳۷۸ ش.</ref>

پدرش، عثمان بن سعید، هنگام مردن دربارهدربارهٔ او چنین بیان می‌کند: «پس از من فرزندم جانشین و نایب امام است».

ابوعلی احمدبن اسحاق نقل می‌کند از امامحسن عسکری (ع) پرسیدم: «احکام دین را از چه شخصی بگیرم و گفته چه کسی را بپذیرم؟» آن امام در پاسخ چنین گفت: «عثمان بن سعید و پسرش، هر دو موثق هستند هر چه آنها به تو برسانند، از من می‌رسانند و آنچه به تو بگویند از جانب من می‌گویند. پس از آنها بشنو و اطاعت کن؛ زیرا آنها موثق و امین هستند».[4]<ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۲۴۸، دوم، بیروت، مؤسسه الرماء، ۱۴۰۳ق.</ref>

شیعه ۱۲ امامی معتقد است امامحجت زمان(عج)،بن الحسن، پس از پدر محمد بن عثمان، او را برای نیابت خاص انتخاب کرد و در نامه‌ای درگذشت پدرش را به او تسلیت گفت.[5]<ref>شیخ طوسی، الغیبه، ص ۲۱۹ – ۲۲۰.</ref>

نایب دوم امامحجت زمانبن (عج)الحسن کتاب‌هایی در فقه نگاشت که مطالب آنها از امامحسن عسکری و امامحجت زمانبن (علیهماالسلام)الحسن است.

* [http://bfnews.ir/vdchinkjldiljknlnglggfmhjfdgpfhklhlolnekonglicaphfgcabjbmbfbgbioinonebmnhnooedohbhcnlpekolgbjhbibaaokgobeni.html محمد بن عثمان؛ دومین نائب خاص امام عصر(عج)]