نقرس: تفاوت میان نسخه‌ها

شماری از داروها برای پیشگیری از رخدادهای مجدد نقرس سودمندند، از جمله [[مهارکننده زانتین اکسیداز]](شامل [[آلوپورینول]] و [[فبوکسوستات]]) و [[اوریکوزوریک]]‍ها (شامل [[پروبنسید]] و [[سولفین‌پیرازون]]). بنا بر دلایل نظری دال بر حادتر شدن حمله، تجویز این داروها معمولاً تا قبل از گذشت یک تا دو هفته پس از بهبود یک حمله حاد آغاز نمی‌شود،<ref name=Review08/> و اغلب برای سه تا شش ماه اول به صورت ترکیبی با یک NSAID و یا با یک کلشیسین مورد استفاده قرار می‌گیرند.<ref name=Lancet2010/> تجویز این داروها معمولاً تا قبل از آنکه بیمار دو حمله نقرس داشته باشد توصیه نمی‌شوند،<ref name=Review08/> مگر آنکه تغییرات مفصلی ویرانگر، تیفوس، یا [[نارسایی کلیوی اسید اوریک حاد|نارسایی کلیوی اورات]] حاضر باشد،<ref name=German09>{{cite journal |author=Tausche AK, Jansen TL, Schröder HE, Bornstein SR, Aringer M, Müller-Ladner U |title=نقرس--تشخیص و درمان کنونی |journal=Dtsch Arztebl Int |volume=106 |issue=34–35|pages=549–55 |year=2009 |month=اوت |pmid=19795010 |pmc=2754667 |doi=10.3238/arztebl.2009.0549}}</ref> چرا که تا این تاریخ این داروها مقرون‌به‌صرفه تشخیص داده نشده‌اند.<ref name=Review08/> اقدامات مقتضی جهت کاهش سطوح اورات باید افزایش داده شوند تا جایی که سطوح اسید اوریک سرمی به پایین‌تر از ۳۰۰–۳۶۰&nbsp;µmol/l (۵٫۰-۶٫۰&nbsp;mg/dl) برسد، و این اقدامات باید به صورت نامحدود ادامه یابند.<ref name=Review08/><ref name=Lancet2010/> اگر در زمان یک حمله، این داروها بطور دیرینه‌ای مورد استفاده قرار گرفته‌اند، توصیه می‌شود استفاده از آنها را ادامه ندهید.<ref name=PM2010/> اگر امکان پایین آوردن سطوح اسید اوریک به پایین‌تر از ۶٫۰&nbsp;mg/dl وجود ندارد و حملات تکرارشونده‌ای دیده می‌شود، بدین صورت تلقی می‌شود که بیماری نقرس موجود در برابر درمان مقاوم است.<ref>{{cite journal|last=Ali|first=S|coauthors=Lally, EV|title=نقرس مقاوم در برابر درمان.|journal=پزشکی و بهداشت، جزیره رود (Medicine and health, Rhode Island)|date=2009 Nov|volume=92|issue=11|pages=369-71|pmid=19999896}}</ref> بطور کلی به نظر می‌رسد اثربخشی پروبنسید کمتر از آلوپورینول باشد.<ref name=Review08/>

 

 

مهارکننده‌های زانتین اکسیداز (شامل آلوپورینول و [[فبوکسوستات]]) تولید اسید اوریک را محدود می‌کنند، و درمان بلندمدت با آنها ایمن بوده و توسط بدن بیمار مورد پذیرش قرار می‌گیرد، و در بیماران مبتلا به نارسایی‌های کلیوی و سنگ اوره قابل استفاده است، گرچه آلوپورینول در تعداد کمی از بیماران حساسیت شدید بوجود آورده است.<ref name=Review08/> در چنین مواردی تجویز داروی جایگزین، یعنی فبوکسوستات، توصیه می‌گردد.<ref>{{cite web|url=http://guidance.nice.org.uk/TA164/Guidance/Considerations_1 |title=فبوکسوستات برای درمان هیپراوریسمی (بالا بودن اسید اوریک خون) در افراد مبتلا به نقرس (TA164) فصل 4. لحاظ کردن شواهد |publisher=Guidance.nice.org.uk|date= |accessdate=2011-08-20}}</ref>