فرانسیس بیکن (نقاش): تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Fatranslator (بحث | مشارکت‌ها) جز ربات ردهٔ همسنگ (۲۶) +مرتب (۹.۷): + رده:دور از وطنهای اهل انگلستان در فرانسه+رده:اهالی کنزینگتون جنوبی |
میم میم صاد (بحث | مشارکت‌ها) جز اصلاح سرنویس با استفاده از AWB |
||
خط ۱:
[[پرونده:Francis Bacon artist.jpg|بندانگشتی|فرانسیس بیکن]]
'''فرانسیس بیکن''' {{انگلیسی|Francis Bacon}} (زاده ۲۸ اکتبر ۱۹۰۹ - مرگ ۲۸ آوریل ۱۹۹۲) یکی از نقاش‌های نامی [[اکسپرسیونیست]] سده بیستم است. این هنرمند [[ایرلندی]] بیشتر شهرت خود را مدیون ازشکل‌افتادگی‌های خشنی است که در بدن و چهره‌های شخصیت‌های نقاشی‌هایش ایجاد می‌کرد. بیکن را نقاش بحران انسان [[مدرن]] پس از [[جنگ جهانی دوم]] نامیده‌اند.
سطر ۱۴ ⟵ ۱۲:
در دهه شصت و هفتاد شهرت جهانی فرنسیس بیکن با برپایی نمایشگاه‌هایی در موزه‌های نامی جهان از جمله [[موزه گوگنهایم نیویورک]] و [[گرَن پَله]] تثبیت شد و رو به گسترش گذاشت. درست یک شب پیش از برگزاری یکی از همین نمایشگاه‌ها، جورج دایر، شریک زندگی بیکن در آن زمان دست به خودکشی زد. بیکن در ۲۸ آوریل سال ۱۹۹۲، به دلیل ناراحتی تنفسی‌اش درگذشت.<ref>[http://www.tate.org.uk/art/artists/francis-bacon-682] Tate Museum</ref>
نقاشی‌های بیکن با اقبال بازار هنر نیز رو به رو شده‌اند. در سال ۲۰۱۳ او لقب گران‌ترین هنرمندی که کارش در یک حراجی فروخته شده را از آن خود کرد. نقاشیِ «سه مطالعه بر [[لوسین فروید]]» به مبلغ ۱۴۲ میلیون دلار در خانه حراج [[کریستیز]] به فروش رفت تا رکورد تازه‌ای در اقتصاد هنر جهان رقم بخورد.<ref>[http://alireza.sahafzadeh.net/?p=6594 نبض بازار، میلاد رستمی، در وب‌سایت خبری علیرضا صحاف‌زاده
== سبک ==
سطر ۲۰ ⟵ ۱۸:
نخستین نقاشی‌های بیکن نشان‌دهنده تاثیرپذیری هنرمند از [[پابلو پیکاسو]]، هنرمند برجسته کوبیست اسپانیایی، و نیز مکتب [[سوررئالیسم]] است که در دهه ۱۹۲۰ پدیدار شده بود. اما بیکن پس از [[جنگ جهانی دوم]] تقریباً همه آثار نخستین خود را از میان بُرد و اکنون آگاهی زیادی از دوره نخست فعالیت هنری او در دست نیست.
یکی از مشهورترین نقاشی‌های بیکن با نام «سه مطالعه بر پیکره‌های پای صلیب» (حدود ۱۹۴۴) گاه به عنوان مهم‌ترین نقاشی اوج دوران حرفه‌ای هنرمند تلقی می‌شود. در این نقاشی سه لتی (یا سه بخشی)، موجوداتی نیمه‌انسان و نیمه‌حیوان را می‌بینیم که در وضعیتی شبیه به [[شکنجه]] اسیر شده و نعره می‌زنند. پیکرهای نقاشی‌های بیکن، مانند شخصیت‌های ادبیات [[اگزیستانسیالیسم]]، اغلب تنها و مسخ شده‌اند. این نقاشی، تصویر گویایی بود از اروپای پس از جنگ جهانی دوم.<ref>[http://www.tate.org.uk/art/artworks/bacon-three-studies-for-figures-at-the-base-of-a-crucifixion-n06171 تصویر] Tate Modern</ref>
بیکن، در این دوره از [[سینما]] و [[عکاسی]]، به‌ویژه عکس‌های مجله‌های [[پزشکی]]، به عنوان منبع الهام اولیه برای نقاشی‌هایش استفاده می‌کند. او این تصویرها را کارگاه‌اش می‌انباشت و از آن‌ها به عنوان منابع تصویری بسیاری از نقاشی‌هایش استفاده می‌کرد. به نظر او «به‌هم‌ریختگی در اطراف ما تا حدودی شبیه ذهن ماست. این می‌تواند تصویر خوبی از آن‌چه در من می‌گذرد باشد، درون من به این شکل است، زندگی من شبیه این است. به‌عبارتی: من در بی‌نظمی بهتر کار می‌کنم… بی‌نظمی تصویرها را برایم می‌پروراند».<ref>[http://alireza.sahafzadeh.net/?p=5063 بیکن: پشت:رو، مریم قریشی در وب‌سایت خبری علیرضا صحاف‌زاده
== جستارهای وابسته ==
| |||