اصل و قاعده تغییر دادن در موسیقی بسیار قدیمی است. به کار بردن این تمهیدات در موسیقی به اندازه ایاندازه‌ای طبیعی و بجا است که نمی توان نمونهنمی‌توان اینمونه‌ای از آثار موسیقی را یافت که این تمهیدات در آن لحاظ نشده باشد. در زمان [[پالسترینا]] و حتی قبل از او که موسیقیِ آواز در اوج ترقی خود بود این اصل تغییر دادن لحن از اصول عمده موسیقی محسوب میشدمی‌شد. مثلاً یک "«مس"» در سده شانزدهم اغلب روی یک ملودی بنا میشدمی‌شد و این ملودی در قسمت هایقسمت‌های مختلف مس به فرم هایفرم‌های گوناگون در می آمدمی‌آمد. اصل واریاسیون یا تغییر، ابتدا در ملودی به کار می رفتمی‌رفت ولی مصنفان انگلیسی در قرن شانزدهم این تمهید را در قسمت هارمونی آثاری که برای ساز می نوشتند،می‌نوشتند، به تقریب به همین صورتی که امروزه معمول است به کار می بردندمی‌بردند. مصنفان انگلیسی در به کار بردن این تمهید به قدری زیاده روی کردند که آثار ایشان به تدریج خسته کننده و ملال آور شد و نتوانست به صورت یک فرم بخصوصی معرفی شود. یعنی شیوه معدنی بیش نبود و ارزش هنری نیافته.
