رنگ (صدا): تفاوت میان نسخه‌ها

== محدودهمحدودهٔ فرکانسبسامد تیمبر ==

محدودهمحدودهٔ صدای تیمبرتیمبر، بسته به شکل موج صداهای با [[بسامد|بسامد (فرکانس)]] بالا و هارمونیکهارمونیک، متفاوت است،است. [[فرکانس]]بسامد این موج و شدت نسبی آن از یک تُن خالص با دامنهدامنهٔ فرکانسبسامد ۱۰۰–۳۰۰ و ۵۰۰ [[هرتز]] ([[سیکل]] در ثانیه) و دامنهدامنهٔ نسبی ۱۰–۵۵–۱۰ و ۲/۵۲٫۵ به یک تُن پیچیده متغیر است. این محدوده حاصل سه منحنی سینوسی است که مختصات آنها نقطه به نقطهنقطه‌به‌نقطه و در امتداد مقیاس زمانی اضافه می‌شوند.<ref>http://www.britannica.com/science/timbre</ref>

=== کاربرد تیمبرطنین برای شنوندگان و مصنفان ===

[[File:Harmonic spectra theoretical x y.png|thumb|طیف یا دامنهدامنهٔ هارمونیک.]]

همان‌طور که همههمهٔ مردم تفاوت بین رنگ سبز و سفید را می‌دانند، قدرت تشخیص اصوات مختلف نیز یک امر داخلی و خصوصی است و هر کس این قوه را از بدو تولد با خود دارد. محال است در جهان کسی پیدا شود که قوهٔ شنوایی داشته باشد و صدای بَم را از صدای زیر یا صدای [[کلارینت]] را از صدای [[ویولنسل]] تشخیص ندهد. اختلافات بسیار دقیقی بین اصوات هست که فقط غریزه می‌تواند صداها را از یکدیگر تمیز بدهد. یک شنوندهشنوندهٔ دقیق و باهوش باید از رنگ آمیزیرنگ‌آمیزی در موسیقی دو مقصود و دو نتیجه انتظار داشته باشد.: اول اینکه تفاوت بین سازها و کیفیت صداهای مختلف آنها را بشناسدبشناسد، و دوم،دوم اینکه به قدرت توصیفیتوصیفیِ صدای هر [[ساز]] آگاه گردد و منظور مُصَنِفمصنّف را از به کار بردنبه‌کاربردن صدای یک یا ترکیب چند ساز درک کند. مصنفمصنّف موسیقی ممکن است تِمی داشته باشد که نواختن آن با [[ویلن]]، کلارینت، [[فلوت]] و [[ترومپت]] خوشخوش‌صدا صدا باشدباشد، منتهی یک چیز مصنفمصنّف را وادار می‌کند که یک ساز را انتخاب نماید تا از لحاظ وصفی بهتر از سازهای دیگر منظور و مفهوم آن قطعه را ادا کندکند؛ به عبارت دیگر ترجیحدیگر، دادنترجیح‌دادن یک ساز بر ساز دیگر فقط بنا بر شدت و ضعف قوه و قدرت وصفیوصفیِ ساز است. این مسئله،مموضوع، هم در مورددرمورد صدای یک ساز و هم در مورددرمورد ترکیب صدای چند ساز صدق می‌کند. البته هر سازی هر اندازه هم کامل باشدباشد، باز محدود است.است؛ یعنی دامنهدامنهٔ اوج و حضیض آن، شدت و ضعف و طرز اجرای آنآن، همه محدود است. مثال بارز و جالبجالبِ تیمبر،طنین، [[سمفونی شماره ۶ (بتهوون)|سمفونی ششم]] از [[بتهوون]] بخصوصبه‌ویژه [[موومان]] چهارم آن در فُرم [[آلگرو]] می‌باشد که در نجوای بین [[سازهای بادی برنجی]] کاملاً مشهود و قابل تفکیک می‌باشداست.<ref>از ''فُرم‌های موسیقی،موسیقی''، آرون کوپلند، ترجمهترجمهٔ دکتر مهدی فروغ صفروغ، ٦٢،تهران: انتشارات نگاهنگاه، چاپ۱۳۶۴، ١٣٦٤ص۶۲</ref>