اسماعیل خویی: تفاوت میان نسخه‌ها

اسماعیل خویی صدور فتوای قتل [[سلمان رشدی]] به وسیله آیت‌الله خمینی مانندرا،مانند بعضی دیگر از روشنفکران، نویسندگان و شاعران سرشناس جهان و ایران از جمله [[هارولد پینتر]]، [[نادر نادرپور]] محکوم کرد.

او همچنین از پایه گذاران کانون نویسندگان ایران در تبعید و از پایه گذاران انجمن قلم در تبعید است.

آثار اسماعیل خویی در شهرها و کشورهای مختلفی به چاپ رسیده ­اند: از مشهد و تهران، تا سوئد، آمریکا، کانادا، و انگلستان کرواسی،کرواسی وآلمان.

خویی به شکل غریبی، تعهد اجتماعیشاجتماعی خویش را که گاه در زبان خشمگین یک انقلابی به ستوه آمده از بی­عدالتی جاری می­شود، با اندیشه­ های فلسفی condition humaine۴ در بیان انتقادی یک روشنفکر،روشنفکر؛و یا با تغزل می­ آمیزد. او زبان تصویری بسیار ظریف و دقیقی را بکار می­گیرد -که از ساده ­ترین چیزهای روزمره گرفته تا غیرمنتظره ­ترین استعاره ­ها (ایماژها)را تشکیلدر شدهخود جای داده است.
خویی در دوران رژیم پهلوی برای مقابله با سانسور از زبان سمبولیک ویژه ­ای استفاده می ­کرد. او گنجینۀ تصاویر جاودان شاعران کلاسیک­ را بکار می­گیرد، گرفت، اما آن را –مانند نمایندگان–همانند دیگردیگرنمایندگان مکتب سمبولیست­های اجتماعی که او نیز به آن تعلق داشت و خدمت بزرگی به آن کرد- با محتوی نو و کاملاً متفاوتی پر می­ کرد. به این ترتیب او یکی از جانشینان جدی آن نسل از شاعران متعهد است که مانند [[نیما یوشیج]] قلمشان سلاحی برای مبارزه علیه سرکوب­های اجتماعی و سیاسی، و پیش از هر چیز علیه خفه کردن ادبیات، و برایدر راستای رسیدن به آزادی اندیشه و بیان بوده است.

شاید بخواهیم خویی را یک شاعر سیاسی بنامیم. اما این کار موجب تقلیل گستره و ژرفای آثارش خواهد شد، چراکه سرچشمۀ تعهد اجتماعی او شفقت است. چیزی که در رباعی "همبستگی" نیز چونمانند دیگر اشعارش بیان شده - و نه فقط در فرم بلکه در محتویمحتوا نیز در سنت کلاسیک [[شعر فارسی]] قرار می­گیرد؛ چون سعدی هم ابیاتی با همین مضمون دارد. خویی می­گوید:

تا در همۀهمه ی جهان یکی زندان هست