جعفر بن علی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: افزودن القاب منبع حذف شده است |
جز ویرایش 194.33.105.170 (بحث) به آخرین تغییری که Modern Sciences انجام داده بود واگردانده شد |
||
خط ۸:
[[عبدالعزیز ساچادینا]] می نویسد<ref>Islamic Messianism: The Idea of Mahdī in Twelver Shīʻism By Abdulaziz Abdulhussein Sachedina, p. 41</ref>:
<blockquote>عباسیان همچنین جعفر، برادر عسکری و مدعی جایگاه امامت را مورد حمایت قرار دادند تا در خانواده امام نزاعی برقرار کند. منابع ما جعفر را شخصی دنیا دوست و لذت جو معرفی میکنند که برای امام شدن از اهرمهای فشار مختلفی (در هنگام خلافت معتمد) استفاده نمود و بیشتر از یک بار سعی در بدنامی کسانی نمود که اعتقاد به امامت فرزند غایب عسکری داشتند.</blockquote>
گفته می شود که جعفر و حسن عسکری تا پایان عمر حسن عسکری با هم قهر بودند و هیچگاه دوباره با هم صحبت نکردند. تا زمان زنده بودن حسن عسکری٬ جعفر همیشه اسباب دردسر حسن عسکری بود. اختلاف و نفرت بین جعفر و طرفداران حسن عسکری به اوج رسید. تا حدی که جسد غرقشده نفیس که گفته میشد امر امامت به واسطه او به جعفر رسیده است در استخری یافت شد و دو تن از طرفداران جعفر در سامرا که آشکارا برای او تبلیغ میکردند مورد تعقیب طرفداران حسن عسکری قرار گرفتند و از ترس جان مجبور به فرار به کوفه شدند. تعقیبی که به یک روایت به دستور حسن عسکری بود.<ref>{{harvnb|Modarressi|1993|p=71-76}}</ref>
== پس از درگذشت حسن عسکری ==
بعد از شهادت [[امام حسن عسکری|امام حسن بن علی عسکری]] جعفر خواستار دریافت سهم الارث از اموال ایشان شد (امری که بر طبق [[فقه شیعه]] و با توجه به آنکه مادر امام در قید حیات بودند ممکن نبود) <ref name="b1">حسین مدرسی طباطبایی، ''مکتب در فرایند تکامل: نظری بر تطور مبانی فکری تشیع در سه قرن نخستین''، ترجمه هاشم ایزد پناه، نشر کویر، چاپ پنجم 1387، ص. 155.</ref>. این مسئله نهایتاً پس از هفت سال کشمکش میان جعفر از یک سو و مادرش از سویی دیگر، با دخالت خلیفهٔ وقت (المعتمد) با تقسیم میراث میان مادر و خواهر و برادر ایشان خاتمه یافت <ref name="b2">{{cite book|last=Moojan Momen|title=An introduction to Shiʻi Islam: the history and doctrines of Twelver Shiʻism|pages=161-163|isbn=۰۳۰۰۰۳۵۳۱۴, ۹۷۸۰۳۰۰۰۳۵۳۱۵}}</ref>.
او پس از درگذشت برادرش، گفت برادرش هیچگاه فرزندی نداشتهاست<ref>احمد کسروی، ''در پاسخ بدخواهان''، ۱۳۲۴.</ref> در عراق و کوفه بسیاری یا شاید حتی اکثریت شیعیان٬ امامت جعفر را پذیرفتند. بزرگان و متکلمانی از شیعه مانند [[علی بن حسین بن فضال]]٬ برجستهترین روحانی شیعه در کوفه٬ از این جمله بودند. اما جعفر نیز مدت زیادی عمر نکرد و چند سالی پس از فوت حسن عسکری درگذشت.<ref>{{harvnb|Modarressi|1993|p=77-85}}</ref>
|