نیروی هسته‌ای قوی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
تمیزکاری
ویرایش جزئی
خط ۱:
'''نیروی هسته‌ای قوی'''، یکی از [[نیروهای پایه در فیزیک|چهار نیروی پایه]] در [[فیزیک]] است، که نقش آن پایدار و باهم‌نگه‌داشتن، [[کوارک|کوارک‌ها]] و ذرات تشکیل‌شده از آن‌ها (مانند [[نوترون|نوترون‌ها]] و [[پروتون|پروتون‌ها]]) در [[هسته اتم|هسته اتم‌ها]] است. به این معنی که ''نیروی هسته‌ای'' نیز نام‌گذاری می‌شود. این نیرو به همین خاطر، از [[الکترومغناطیس|نیروی الکترومغناطیسی]] بسیار قوی‌تر است و می‌تواند هستههستهٔ اتم‌ها را، با وجود نیروی دافعه بین پروتون‌های آن (با [[بار الکتریکی]] مثبت) پایدار نگه دارد.
 
همانند نیروی الکترومغناطیسی و [[نیروی هسته‌ای ضعیف]]، این نیرو نیز توسط تبادل [[بوزون‌ها]] انجام می‌گیرد (یا توجیه می‌شود) که در اینجا، ذّرهذّرهٔ تبادل شده [[گلئون]] نام دارد. گلئون‌ها از ۸ نوع مختلف هستند که دارای [[بار رنگی]] می‌باشند و آن را بین کوارک‌ها[[کوارک]]‌ها انتقال می‌دهند.
 
برهم‌کنش یا نیروی قوی با ارایهآرایه برهم‌کنش میان کوارک‌ها و گلئون‌ها درک شده است و جزییات با نظریهنظریهٔ کرومودینامیک کوانتومی(QCD)توصیف می‌شود. این نیروی بنیادی عامل اتحاد ذرات در هستههستهٔ اتم‌هاست، واسطهواسطهٔ انتقال این نیرو گلئون‌ها (نوعی بوزون) هستند که با عمل بروی کوارک‌ها، پادکوارک‌ها و بین گلئون‌هاانجام می‌گیرد.
 
نیروی هسته‌ای قوی در دو مقیاس کوچک و بزرگ بررسی می‌شود. مقیاس بزرگ در حدود ۱ تا ۳ فمتو متر (fm) است. این مقیاس مربوط به نیرویی است که پروتون‌ها و نوترون‌ها و در کل [[نوکلئون|نوکلئون‌ها]] را در کنار یک دیگر نگاه می‌دارد. مقیاس کوچکتر مربوط به ابعاد کمتر از ۰٫۸ فمتو متر (یعنی کمتر از شعاع یک نوکلئون) است که کوئارک‌ها را در کنار هم نگاه می‌دارد تا پروتون‌ها و نوترون‌ها شکل بگیرند.