سیستم برتون وودز: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار
جز گروه‌بندی ارجاع> (درخواست کاربر:Yamaha5)+املا+تمیز+
خط ۱:
{{ادغام|سیستم برتن وودز}}
'''سیستم برتون وودز''' {{به انگلیسی|Bretton Woods system}} در حالی که [[جنگ جهانی دوم]] به پایان خود نزدیک می‌شد، یک کنفرانس بین‌المللی تاریخی در برتن وودز، واقع در [[نیوهمپشایر]]، در سال ۱۹۴۴ برگزار گردید. در این سال نمایندگان کشورهای [[آمریکا]]، [[انگلستان]] و ۴۲ کشور دیگر گرد هم آمدند تا دربارهٔ [[نظام پولی بین‌المللی]] پس از جنگ جهانی دوم تصمیم‌گیری کنند. از این کنفرانس دو نهاد جهانی پدید آمد که هنوز در اقتصاد جهان بسیار حائز اهمیت می‌باشند. [[صندوق بین‌المللی پول]] (IMF) و [[بانک جهانی ترمیم و توسعه]](IBRD) که مورد اخیر به [[بانک جهانی]] معروف است.<ref name=ToolAutoGenRef1>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=اپلیارد، فیلد |نام=دنیس، آلفرد |کتاب= مالیه بین‌الملل | ناشر= نشر نی |سال=۱۳۷۸}}</ref>
 
== سازوکار نظام برتن وودز ==
در آغاز برپایی صندوق بین‌المللی پول، یک نظام [[نرخ ارز ثابت]] ولی قابل تعدیل پیشنهاد شد. کلمهٔ قابل تعدیل به این حقیقت اشاره دارد که اگر کشوری کسری یا مازاد طولانی در [[تراز پرداخت]]ها را تجربه کند، کاهش یا افزایش [[ارزش برابری پول]] می‌تواند انجام گیرد. نظام برتن وودز در واقع یک [[نظام پایه طلا-دلار]] بود. در این نظام، دلار بر حسب طلا تعریف شده بود و تمام پول‌های دیگر بر حسب دلار تعریف می‌شد. آمریکا ارزش دلار رابرابر یک سی و پنجم اونس طلا تعیین کرد و اعلام نمود که آمادگی تبدیل هر میزان دلار به طلا را بدون هیچ گونه محدودیتی در نرخ تعیین شده دارد. سپس سایر کشورها ارزش پول‌های خود رابر حسب دلار تعریف کردند. پول‌ها مجاز بودند تا '''۱٪''' از هر طرف نرخ برابری تعیین شده تغییر کنند و [[بانک مرکزی]] نیز ملزم بود که اگر تغییر بیش از ۱٪ باشد در [[بازار ارز]] مداخله نماید. بدین ترتیب، تمام کشورهای عضو صندوق بین‌المللی به جز آمریکا به جای نقاط صدور و ورود طلا، محدوده یا نقاط مداخله داشتند که در آن نقاط، [[مقامات پولی]] برای تثبیت نرخ ارز در محدودهٔ مشخص شده اقدام به خرید و فروش ارز می‌کردند. به طوری که اگر قیمت دلار به ۱٪- کف کاهش می‌یافت بانک‌های مرکزی آن را خریداری می‌کردند و اگر قیمت دلار به ۱٪+ سقف افزایش می‌یافت اقدام به فروش دلار می‌کردند.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=اپلیارد، فیلد |نام=دنیس، آلفرد |کتاب= مالیه بین‌الملل | ناشر= نشر نی |سالname=۱۳۷۸}}<ToolAutoGenRef1/ref>
 
== فروپاشی نظام برتن وودز و دلایل آن ==
خط ۱۹:
 
=== قطع رابطه دلار با طلا و توافق‌نامه اسمیت سونیین ===
در پانزده اوت سال ۱۹۷۱ رخداد مهمی در خصوص عملکرد برتن وودز روی داد. در آن سال به دلیل ادامه کسری تراز پرداخت‌ها، افزایش [[تورم]] و کاهش رشد اقتصادی، [[نیکسون]] رئیس جمهور وقت آمریکا قابلیت تبدیل دلار به طلا را لغو کرد. این کار به مفهوم کنار گذاشتن محور اصلی نظام برتن وودز بود. تبدیل‌ناپذیری دلار به طلا یک تغییر سیاست کلیدی بود. زیرا ماهیت نظام را دگرگون کرد. بدون تضمین طلا هیچ تکیه‌گاهی برای ارزش دلار وجود نداشت. بانک‌های مرکزی خارجی با این مشکل روبرو بودند که آیا آنها باید به خرید و فروش دلار با ارزش‌های برابری رسمی پیشین ادامه دهند یا خیر. بعد از این اقدام، آشفتگی بسیاری در نظام پولی بین‌المللی پدید آمد. در دسامبر سال ۱۹۷۱ نمایندگان کشورهای پیشرفته صنعتی در[[واشنگتن]] در [[مؤسسه اسمیت سونیین]] به منظور ایجاد یک سری ترتیبات تازه نرخ ارز، تشکیل جلسه دادند و با افزایش قیمت هر اونس طلا از ۳۵ دلار به ۳۸ دلار موافقت کردند. به عبارت دیگر ارزش دلار ۹٪ کاهش یافت. ارزش [[مارک]] [[آلمان]] و [[ین]] ژاپن به ترتیب ۱۳٪ و ۱۷٪ افزایش یافت. افزون بر این، دامنه مجاز نوسانات از ۱٪ به ۲٫۲۵٪ افزایش یافت. بدین ترتیب نرمش بیشتری در نرخ ارز از آنچه که در ترتیبات برتن وودز مجاز مطرح شده بود اعلام گردید. در ژوئن سال ۱۹۷۲ انگلستان [[پوند]] را شناور کرد. در اوایل سال ۱۹۷۲ شش کشور اصلی [[بازار مشترک اروپا]] یعنی [[بلژیک]]، [[فرانسه]]، [[ایتالیا]]، [[لوکزامبورگ]]، [[هلند]] و [[آلمان غربی]] نیز پول‌های خود را نسبت به دلار شناور کردند. با توجه به کسری‌های عظیم تراز پرداخت‌های آمریکا در سال ۱۹۷۲ بار دیگر این احساس پدید آمد که قرارداد اسمیت سونیین نیز چندان راهگشا نیست و باز هم نیاز به کاهش ارزش دلار خواهد بود. این پیش‌بینی منجر به انجام [[سوداگری ارزی]] به زیان دلار شد و در فوریه سال ۱۹۷۳ ارزش دلار آمریکا بار دیگر در برابر طلا کاهش داده شد. به طوری که قیمت هر اونس طلا به ۴۲٫۲۲ دلار افزایش یافت. بدین ترتیب در مارس ۱۹۷۳ نظام برتن وودز فروپاشید و [[نظام نرخ ارز شناور مدیریت شده]] پدید آمد.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=اپلیارد، فیلد |نام=دنیس، آلفرد |کتاب= مالیه بین‌الملل | ناشر= نشر نی |سالname=۱۳۷۸}}<ToolAutoGenRef1/ref>
 
== جستارهای وابسته ==
خط ۳۳:
== منابع ==
{{پانویس}}
 
{{بانک‌های مرکزی}}
{{ارکان سازمان ملل متحد}}
 
{{coord|71.44787|44.25436|display=inline,title|type:landmark}}
 
{{داده‌های کتابخانه‌ای}}
[[رده:استاندارد طلا]]