'''خَدَنگها''' {{علمی|Herpestidae}} خانوادهای از گوشتخواران کوچک در فروراستهٔ [[گربهسانان]] هستند. آنهاآنها در [[اوراسیا]]ی جنوبی و [[آفریقا]] زندگی میکنند و ۳۴ [[گونه (زیستشناسی)|گونهٔ]] مختلف دارند که در ۱۴ [[سرده]] قرار میگیرند.
اندازه آنهاآنها بین ۲۴ تا ۵۸ سانتیمتر بدون احتساب دم است. [[خدنگ کوچک معمولی]] با ۳۲۰ گرم وزن کوچکترین آنهاآنها و [[خدنگ دمسفید]] با ۵ کیلوگرم بزرگترین آنهاستآنهاست که تقریبا به اندازه یک [[گربه]] است. برخی از آنهاآنها زندگی فردی و برخی دیگر زندگی گروهی دارند و شکار خود را بین همدیگر و تولههایشان تقسیم میکنند. حشرات، خرچنگها، کرم خاکی، مارمولک، مارها، پرندگان، و جوندگان از شکارهای اصلی این حیوانات است. آنهاآنها تخم پرندگان و لاشه هم میخورند.
خدنگها شباهت شگفتانگیزی با [[راسوسانان]] دارند. هر دو گروه صورت و بدن دراز، گوشهای گرد و کوچک، پاهای کوتاه، دم مخروطی و بلند دارند. [[ساختمان دندان]] آنهاآنها هم مشابه است و بیشتر گونههای خدنگ مثل راسوسانان از غدههای ترشح مقعدی برای نشانهگذاری قلمرو و علامتدهی جنسی برخوردارند. البته هیچ خویشاوندی نزدیکی بین این دو گروه وجود ندارد (راسوها از فروراستهٔ [[سگسانان]] هستند) و [[تکامل همگرا]] موجب شباهت آنهاآنها شدهاست. البته راسوها بیشتر شبگرد هستند و به خوبی از درخت بالا میروند اما خدنگها روزگرد هستند و برای زندگی زمینی تکامل یافتهاند.
برخی گونههای خدنگ به خوبی رام شده و حقههای ساده را هم یاد میگیرند و میتوان از آنهاآنها برای کنترل موشها و آفات دیگر استفاده کرد. خدنگها را برای از بین بردن [[موش صحرایی|موش های صحرایی]] و مارها به جزایر [[کارائیب]] و [[هاوایی]] آوردند اما آنهاآنها بیشتر به سراغ حیوانات آسیبپذیر بومی رفته و تاثیر ویرانگری بر محیط زیست این جزایر گذاشتند.
==مبارزه با مار==
خدنگها در مقابل [[زهر]] مارها مصونیت دارند و این به دلیل آن است که گیرندههای [[استیلکولین]] در سیستم عصبی آنهاآنها به گونهای شکل گرفته که غیرممکن است زهرهای عصبی مارها به آن چسبیده و سیستم عصبی آنهاآنها را با مشکلی مواجه کند. محققان در حال تحقیق در این مورد هستند که آیا مکانیسم مشابهی از خدنگها در مقابل زهرهای خونی مارها هم حفاظت میکند یا خیر.
چندین گونه خدنگ از جمله خدنگ خاکستری هندی به دلیل مهارتی که در جنگ با مارهای سمی به ویژه [[مار کبرا|کبرا]] دارند، شهرت یافتهاند. چابکی، پوست کلفت و ایمنی در مقابل سم مار موجب موفقیت آنهاآنها در این نبردها شده اما باید توجه داشت که خدنگها به طور معمول از کبراها پرهیز میکنند و علاقهای هم به خوردن گوشت آنهاآنها ندارند.
معرکهگیرهای پاکستانی در نمایشهای خیابانی خود خدنگها را به جان مارها میاندازند تا مبارزهای دروغین را انجام میدهند. این کار در گذشته در اوکیناوای ژاپن هم بسیار معمول بود اما اکنون کمتر شدهاست.