طبق " [[دنکارددینکرد]] " که یک اثر نیمه مذهبی مربوط به قرن ۹ است، شاه ولگاشولخش ( گمان می‌رود که [[ولگاسس چهارم پارت|ولگاسس چهارم]] شاه [[پارت|پارتی]] بوده که در سال‌های [[۱۴۷]] تا [[۱۹۱]] میلادی حکومت می‌کرده) تلاش کرد که متون مقدس را گرد آوری و تنظیم کند. چیزی از نتایج این کار ( در صورت انجان شدن ) باقی نمانده‌است.
در قرن سوم میلادی امپراتور [[سلسله ساسانی|ساسانیان]] با نام [[اردشیر اول پارس|اردشیر اول]] ( [[۲۲۶]] تا [[۲۴۱]] میلادی ) به موبد بزرگ خود تونسر( یا[[ تـنسر )]] فرمان داد که متون دینی را جمع آوری کند. طبق نظر [[دنکارد دینکرد ]] نتایج کار تنسر یک مجموعه ۲۱ جلدی به زبان اوستایی ( نه به زبان اوستایی گاتیگاتایی اصلی ) به نام " نسک "ها بود که از ۳۴۸ فصل و تقریبا ۵/۳ میلیون کلمه تشکیل می‌شد. <br />
آخرین ویرایش در زمان [[شاپور دوم پارس|شاپوردوم]] ( [[۳۰۹]] تا [[۳۷۹]] ) انجام شد. اوستایی که امروز داریم، حاصل این گرد آوری و اصلاحات است، اما از آن زمان به بعد قسمت‌های مهم آن ( به ویژه پس از سقوط امپراتوری پارس و جایگزینی دین زرتشت با اسلام ) از بین رفته‌اند.
