بحران انرژی ۱۹۷۹: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
اطلاعات بیشتر:شرح وقایع بازار نفت جهانی 1979
بحران نفت (یا دومین بحران) یا شوک نفتی 1979 در امریکا بعلت کاهش خروجی نفت در سایه انقلاب ایران رخ داد. به رغم این حقیقت که منبع نفت جهانی فقط حدود 4% کاهش یافت، به وحشت جهانی انجامید،قیمت ها را به شدت بالا برد. قیمت نفت خام به 39.50 دلار درهر بشکه طی 12 ماه افزایش یافت و صف های طولانی یکبار دیگر در پمپ بنزین ها ظاهر شد،همچون در بحرانی نفتی 1973.
مثل بحران 1973، توازن قدرت و سیاست جهانی مختل شد. اپوک نفوذ خود را از دست داد. در 1980، به دنبال جنگ ایران-عراق، تولید نفت در ایران تقریبا متوقف شد و تولید نفت عراق شدیدا کاهش یافت. بعداز 1980،قیمت های نفت شروع به نزول بیست ساله کرد، نهایتا به 60 درصد افت در طول دهه 1990 انجامید. صادرکنندگان نفت مثل مکزیک،نیجریه،و ونزوئلا تولید را گسترش دادند؛USSR تولید کننده برتر جهان شد؛و دریای شمال و نفت الاسکار در بازار جاری شد. <ref>http://www.nacs50.com/decades/70s/</ref>
رکورد دهه 1980 امریکا مهار شد. قیمت های نفت تا اواسط دهه 80 به سطوح قبل از بحران برنگشت.
== ایران ==
در بحبوحه اعتراضات انبوه،شاه ایران محمد رضا پهلوی در اوایل 1979 از کشورش فرار کرد و ایت ا... خمینی خیلی زود رهبر جدید ایران شد. اعتراضات شدیدا بخش نفتی ایران را دچار اشفتگی کرد، که تولید به شدت کوتاه شد و صادرات معلق ماند. در نوامبر 1978،اعتصاب 37000کارگر در پالایشگاه های ملی نفت ایران در ابتدا تولید را از 6میلیون بشکه درهر زو به حدود 1.5 میلیون بشکه رساند. کارگران خارجی( ازجمله کارگران ماهر نفتی) از کشور فرار کردند. در 16 ژانویه 1979 شاه ایران محمد رضا پهلوی و همسرش ایران را با وعده نخست وزیر شاهپور بختیار(که مدت ها خود مخالف رهبر بود) ترک کرد،کسی که شرایط را ارام کرد. <ref>http://content.time.com/time/magazine/article/0,9171,946149,00.html</ref>
== تاثیرات ==
=== سایر اعضا اپک ===
افزایش در قیمت نفت به نفع سایر اعضا اپک بود. وقتی کارشناسان نفت تحت دولت جدید ایران بعدا کار خود را از سر گرفتند، قیمت ها بالا رفت. عربستان صعودی و سایر کشور های عضو اپک تحت ریاست دکتر مانا الطیبی تولید را برای جبران کاهش افزایش داد، و ضرر کلی در تولید حدود 4 درصد بود.
اپک از حفظ موقعیت برجسته خود بازماند،و در سال 1981 تولید بواسطه موقعیت سایر کشورها کم شد. بعلاوه، کشور های عضو در بین خودشان دو دسته شدند. عربستان صعودی" تولید کننده نوسانی" سعی کرد تا سهم بازار را به دست گیرد، تولید را افزایش داد و باعث فشار نزولی بر قیمت ها شد،این کار تسهیلات پرهزینه تولید نفت را کم سود یا حتی بی سود کرد. <ref>Oil Squeeze". Time. 1979-02-05. Archived from the original on 7 March 2008. Retrieved 27 January 2008.</ref>
=== ایالات متحده ===
بحران نفتی تاثیرات مختلطی در ایالات متحده داشت،چون برخی بخش ها مناطق تولید کننده نفت بودند و برخی بخش ها مناطق مصرف کننده نفت بودند. ریچارد نیکسن کنترل های قیمت را بر نفت داخلی وضع کرد. کنترل گازوئیل لغو شد اما کنترل بر نفت داخلی امریکا باقی ماند.
خط ۲۱:
در 15 جولای ،رییس جمهور کارتر طرح هایش را برای کاهش واردات نفت و بهبود راندمان انرژی در سخنرانی "بحران اعتماد" مطرح کرد(گاهی اوقات بعنوان سخنرانی" ناراحتی" شناخته می شود). اغلب گفته می شود که در طول این سخنرانی، کارتر ژاکت پوشید( درواقع او پیراهن ابی پوشید) و شهروندان را ترغیب کرد تا بیشترین تلاش شان را برای کاهش مصرف انرژی بکار بندند. او از قبل پنل های اب گرم خورشیدی را در سقف کاخ سفید نصب کرد و گاز چوب سوز را در محل های زندگی. با این وجود،پنل ها در 1986 که برای نگهداری سقف در طول دولت جانشین وی رونالد ریگان اعلام می شد،برداشته شدند.
سخنرانی کارتر بحران نفتی را "معادل اخلاقی جنگ" استدلال می کرد.منتقدان ان زمان و منتقدان کنونی استدلال کردند طرح های پیشنهادی وی شرایط را بدتر کرد،نه بهتر. چند ماه بعد در ژانویه 1980 کارتر ،اصول کاتر را صادر کرد که اعلام می کرد هر نوع تداخلی با منافع نفت امریکا در خلیج فارس حمله به منافع حیاتی ایالات متحده محسوب می شود.
بعلاوه، بعنوان بخشی از این تلاش های اجرایی در مقررات زدایی، کارتر حذف کنترل های قیمت را پیشنهاد داد که توسط دولت ریچارد نیکسون قبلا در بحران 1973 وضع شده بود. کاتر با برداشتن کنترل های قیمت در چند فاز توافق کرد؛انها نهایتا تحت دولت ریگان در سال 1981 این قانون را برداشتند.کارتر گفته بود مالیات بالایی بر شرکت های نفتی وضع می کند. درحالیکه قیمت تنظیم شده نفت داخلی 6 دلار درهر بشهک باقی ماند، قیمت بازار 30 دلار بود. <ref>"Rationing Coupons Shredded". New York Times. 1984-06-02. Retrieved 27 January 2008.</ref>
در سال 1980، دولت امریکا شرکت سوخت های ترکیبی را برای تولید سوخت جایگزین با سوخت های فسیلی وارد شده تاسیس کرد.
=== وصله نفت ===
خط ۲۸:
همزمان،سه خودرو سازی بزرگ امریکا(فورد، کریسلر،GM) درحال بازار یابی اتومبیل های کامل کوچک شده مثل شورلت کاپرایس،فورد ال تی دی کراون ویکتوریا و دوگت اس تی بودند. رایس که الزامات تصویب شده 1978 اقتصاد سوخت CAFE را محقق ساخت . واکنش دیترویت به محبوبیت روبه رشد کمپکت های وارد شده مثل تویوتا کرلا و فولکس واگن،ستیشن شورلت ،و فرد فاریمت بود؛ شرکت فورد ،فورد پینتو را جایگزین فورد اسکرت وکریسلر کرد،در شرف ورشکستگی دگ اریس کا را معرفی کرد. GM از واکنش های بازار به ستیشن ناخرسند بود و شورلت کرسیکا و شورلت برتا را در سال 1987 معرفی کرد که فروش بهتری داشت. GM شورلت منزا را نیز جایگزین کرد، 1982 شورلت کاوالیر را معرفی کرد که استقبال بهتری داشت. فورد رد بازار مشابه فرمنت را تجربه کرد،و خودرو چهار چرخ فورد تمپو را در سال 1984 معرفی کرد. چکر موتور که بخاطر مارتن نمادین برای ناوگان تاکسی رانی معروف بود، دست از تولید خود در سال 1982 برداشت.موتورز امریکا ، اخرین تولید کننده مستقل خارجی وارد فعالیت اقتصادی مشترک با رنو شد که اتومبیل های بازار انبوه خود را در راستای خط تولید باقی مانده AMC به فروش رسند که فروش شان از زمان سود دهی بخش جیپ کاهش یافته بود، بویژه با معرفی ماشین اسپورت ایکس جی که به از بین رفتن شرکت انجامید و پریشانی های مالی با مشارکت رنو به سلطنت ان پایان داد- که رنو مالکیت 100% AMC را در سال 1982 تا اواخر 1986 به دست گرفت وقتی که انها سهامAMC را به شرکت کریسلر فروختند- بعدا انها AMC را در اواخر 1987 جذب کردند که بخش جیپ هم اکنون بخشی از کریسلر است( اتومبیل های کنونی FCA).
دیترویت برای افزایش ناگهانی در قیمت های سوخت ،وبرند های وارد شده خوب اماده نبود (اولا علامت های اسیایی که بطور انبوه بازار یابی می شدند و هزینه ساخت کمتری در مقایسه با برند های انگلیسی والمان غربی داشتند-افازیش ارزش دچت مارک و پوند انگلیسی به تحولی در افزایش تولید کنندگان ژاپنی منتج شد که محصول خود را از ژاپن با هزینه کمتر صادر می کردند) دران زمان بطور گسترده در امریکا موجود بود و پایه مشتری سلطنتی را توسعه داده بود- سه خودرو ساز بزرگ ژاپنی رقابت های تبلیغاتی شان را اغاز کردند(هوندا با"ما ان را ساده می کنیم،تاگلین و داتسن با شعار"ما پیش می بریم" و تویوتا با "اوه چه احساسی ")مشتریان سنتی سه خودرو ساز بزرگ را ربودند. یک سال بعداز انقلاب 1979 ایران،سازندگان ژاپنی با سرکوب تولید دیترویت به اولین تولید کننده در جهان تبدیل شدند. صادرکنندگان ژاپن بعداز سلطه بر بازار تولید کنندگان اروپایی را کنار زدند-برخی اعلام ورشکستگی کردند یا از بازار امریکا خارج شدند،بویژه در سایه بازار خاکستری اتومبیل ها یا ناتوانی خودرو در تحقق الزامات DOT( از الزامات تشعشع تا نور خودرو). بیشتر برند های وارداتی از تکنولوژی های ذخیره سوخت مثل تزریق سوخت یا موتور های چند دریچه ای نسبت به استفاده رایج از کاربراتور ها بهره مند می شدند. همچنین، برند های وارداتی از اصول اخلاقی تجارت نواورانه شان استفاده می کردند مثل سیستم صورت اموال درست به موقع اما دولت امریکا شرایطی را وضع کرد که برند های ژاپنی (بعدا به کره جنوبی و اروپا نیز تعمیم یافت) شروع به برونسپاری عملیات شان با افتتاح واحد های صنعتی مونتاژ در ایالات متحده (بویژه امریکا جنوبی که خودروسازان داخلی شرایط مساعدی با اتحادیه های کارگری از ایالت های راست بلت نداشتند)، کانادا و مکزیک کنند تا خودرو ها و کامیون های سبک شان را در انجا بسازند. برند های وارداتی نیز با قوانین محلی تالیف شد که خودرو وارداتی باید درصدی از اجزا خودرو ساخته شده از امریکا،کانادا یا مکزیک را (قبل از تاسیس NAFTA) داشته باشد و قانون برچسب زنی اتومبیل امریکایی 1994 که درصدی از بخش های خودرو چاپ شده در استیکر خودرو فروخته شده از طریق دلال را الزامی می کرد. این شرایط واردات خودرو سازان ژاپنی را ترغیب به واردات حجم محدودی از اتومبیل ها کرد اما مطابق با وضع محدودیت های صادرات داوطلبانه 1981 دولت امریکا، خودروسازان علامت های تجملی مربوطه را تثبیت کردند اما با کسب اجازه از سازندگان اصلی شان (هوندا،تویوتا،نیسان). بخش کادیلات GM واحد صنعتی نیروی V8-6-4 ( نمونه اولیه مدیریت سوخت فعال روز-مدرن و یا جابجایی متغیر) را ازمایش کرد که یک شکست در بازار بود. با این حال، اقتصاد کلی سوخت افزایش یافت که یک عامل منتهی به اشباع متعاقب نفت دهه 1980 بود.<ref>http://millercenter.org/president/speeches/speech-3402</ref>
== منابع ==
| |||