نایب اسدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نایب اسدالله''' ([[۱۲۳۱]]؟ در [[اصفهان]] — [[۱۳۰۴]]؟)<ref>{{یادکرد وب |نشانی=http://hamshahrionline.ir/details/187836 |عنوان= زندگینامه: نایب اسدالله (۱۳۰۴—۱۲۳۱)| ناشر = [[همشهری آنلاین]] |تاریخ = ۲۳ مهر ۱۳۹۱ |تاریخ بازبینی= ۵ فروردین ۱۳۹۳}}</ref> از [[موسیقیدان|موسیقیدانان]] [[ایران]] و استاد [[نی (ساز)|نی]] بوده است.<ref>{{یادکرد|کتاب=اطلاعات عمومی|نویسنده = عنایت الله شکیباپور|ناشر =کتابفروشی اشراقی|صفحه=۶۳|سال=۱۳۴۸}}</ref>

وی همراه با [[ناصرالدین شاه]] در یک سفر به انگلستان عزیمت کرد و در کنسرت بزرگی که توسط ملکه وقت آن کشور برپا گردیده بود، شرکت جست. در این هنرنمایی بین‌المللی موسیقیدانان و نوازندگان اکثر کشورها شرکت داشته و برنامه‌های هنری متعدد اجرا کردند. در پایان مراسم با اشاره ناصرالدین شاه نایب نی را از جیب خود بیرون آورده و شروع به نواختن آن می‌کند، به طوریکه همه حضار شرکت کننده را مات و مبهوت می سازدمی‌سازد. ملکه نیز چنان تحت تاثیرتأثیر این صوت دلنشین واقع می‌گردد که بی اختیاربی‌اختیار گردنبندش را بیرون می‌آورد و بر گردن نایب آویزان می‌کند و رو به حضار می‌گوید : «باید اعتراف کرد این مرد ایرانی با چوبی خشک که بیش از چند سوراخ در آن دیده نمی‌شودچنان غوغایی کرد که تمامی سازهای پیشرفته امروزی را منهدم ساخت.»

او به قول خودش کسی بود که «نی را از آغل گوسفندان به دربار پادشاه برد.» او با استادان بزرگ آن زمان نظیر [[سماع حضور]] و [[آقا حسینقلی]] رابطه نزدیک داشت و آموخته‌ها و تجارب خود را به رایگان در اختیار علاقه‌مندان قرار می‌داد.

تاریخ فوت این استاد بزرگ و آبروی موسیقی ایرانی به درستی مشخص نیست اما مزارش به طوری که یکی از نوادگانش به نام عباسعلی مظفری می‌گوید در [[تخت فولاد]] اصفهان روبروی مقبره [[فیض کاشانی]] در زیر یک دیوار واقع گردیده است. استاد کسایی خود را نوه ینوهٔ نی استاد نایب اسدالله می داندمی‌داند