نیکلای چرنیشفسکی: تفاوت میان نسخه‌ها

شگفت‌آورتر این‌که چرنیشفسکی آن‌گاه که درگیر اندیشه‌های انقلابی شد و درباره‌ی برابری، دادخواهی، خوشبختی و آرمان‌های انسانی، می‌اندیشید، الگوهایش را از شاهنامه‌ی فردوسی می‌گرفت. نوشته‌هایش در ماهنامه‌ی هم‌عصر، پایه‌های حکومت تزاری را به لرزه انداخت و سرانجام دولت، در بامداد 7 ژوییهژوئیه 1862 میلادی او را در 34 سالگی به کنج تاریک زندان انداخت. او 2 سال در پترزبورگ زندانی شد و بزرگ‌ترین نوشته‌اش '''چه باید کرد''' و داستان '''الفیریُف''' و چند داستان و دانشنامه را در زندان نوشت. '''اِما گُلدمن''' از زنان انقلابی و پُرکار روسی، از نوشتار چه باید کرد او نکته‌های بسیاری آموخت. چرنیشفسکی از 17 سپتامبر تا 30 دسامبر 1863 میلادی در همین گوشه‌ی تیره، نوشتاری با نام '''قصه اندر قصه''' را به یاری داستان‌های ادب پارسی نوشت و در پیش‌گفتار آن، یادآور شد که: قصه اندر قصه از مهر بی‌اندازه‌ی من به افسانه‌های دلربای هزار و یک شب سرچشمه گرفته است. او برای خواننده‌ی روس، یک دستور راهنما فراهم می‌کند تا همگان از برگ‌های درخشان و سرورانگیز ادب و استوره‌های ایرانی بهره‌برداری نمایند. پهلوانان فردوسی، همه برای چرنیشفسکی الگوهای راستین (ریالیستی) و هم‌زمان، شورمند (رمانتیک) و خیال برانگیز بودند. آرمان‌ها و رویدادهای زمان بیداری و انقلابی مردمان روس به چنین چهره‌های تاریخی نیاز داشت. برپایه‌ی گفته‌های چرنیشفسکی، گردآفرید بسیار نیرومند، تندرست و بی‌آلایش بود و از میان لشگر تورانی، تنها سهراب می‌توانست با او نبرد کند... وی نخستین پشتیبان بی‌همتای ایران است. حتا [[شکسپیر]] نیز چنین گزینه‌های دلربایی را ندارد. '''دزدمونا''' و همچنین خود '''ژولیت''' با وجود دلربایی شگفت‌انگیزشان، به گَردِ پای '''گردآفرید''' هم نمی‌رسند.

در نیمه ی دوم روز 24 اوت 1883 (پس از 22 سال) چزنیشفسکی را آزاد و در زیر نگاه خشن پلیس، از ویلیوسک (سردترین جای روسیه) به اشترخان (گرم ترین جای روسیه) روانه کردند؛ با این گمان که این مرد بسیار زود فرتوت و پژمرده شود و از دگرگونی ناگهانی آب و هوا بمیرد. چرنیشفسکی پس از 2 ماه رنج، بسیار تندست به اشترخان رسید.

{{ترتیبترتیب‌پیش‌فرض:چرنیشفسکی، نیکلای}}