فریدریش شلایرماخر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''فریدریش دانیل ارنست اشلایرماخر''' {{آلمانی|Friedrich Daniel Ernst Schleiermacher}} ([[۲۱ نوامبر]] [[۱۷۶۸ (میلادی)|۱۷۶۸]] – [[۱۲ فوریه]] [[۱۸۳۴ (میلادی)|۱۸۳۴]]) یک متکلم، فیلسوف و محقق کتاب مقدس در آلمان بود که می کوشید جلوی انتقادات عصر روشنگری از مسیحیت سنتی پروتستان را بگیرد و این دو را با هم آشتی بدهد. او در تکامل نقد تاریخی تاثری بسیاری داشت و نوشته هایش یکی از اساسی ترین زمینه های مدرن هرمنوتیک است. به دلیل تاثیر عمیقی که او بر تفکر مسیحی داشت وی را "پدر الهیات لیبرال مدرن" می خوانند و یکی از رهبران مسیحیت لیبرال است. جنبش نوارتدکس قرن بیستم (که می گویند کارل بارت ان را به راه انداخت) تلاشی برای مقابله با نفوذ او است. اشلایرماخر در اوایل قرن نوزدهم هرمنوتیک را به عنوان فن عام تفسیر از محدوده متن مقدس خارج و آن را در فهم هر متنی به کار گرفت. او با تاثیرپذیری از رمانتیک ها و فقه اللغه ایها و روشنگران، تفسیر دستوری و روان شناختی را در فهم متن به کار گرفت. اما در نهایت با غلبه یافتن تفسیر روان شناختی بر جنبه دیگر تفسیر، به شیوه پیشگویانه و مقایسه ای در صدد بر آمد تا تفرد و نبوغ مولف را در سایه همدلی دریابد و از این طریق ذهنیت مولف را جهت فهم مدلول نهایی متن باز تجربه کند.

او در برسلاو در سیلسیای پروس به دنیا آمد و نوۀ دانیل شلایرماخر بود، کشیشی که با سیونیت ها هم نشین بود <ref>[http://people.bu.edu/wwildman/bce/mwt_themes_470_schleiermacher.htm Boston Collaborative Encyclopedia of Western Theology: Friedrich Daniel Ernst Schleiermacher (1768–1834)]</ref><ref>{{Cite CE1913 | url = http://www.newadvent.org/cathen/15761a.htm | title = Zionites | accessdate = 18 June 2014}}</ref> همین طور فرزند گوتلیب شلایرماخر، روحانی کلیسای اصلاح طلب ارتش پروس. وی تحصیلات خود را در مدرسۀ موراویایی نیزکی در لوستیای علیا و باربی نزدیک ماگدبورگ آغاز کرد. ولی پرهیزگاری و الهیات موراویایی نتوانست شک های او را برطرف کند و پدرش با اکراه اجازه وارد وی به دانشگاه هاله برود، که پیتیسم را رها کرده بود و روح عقلگرای فردریش آگوست ولف و یوهان شالومو سملر را پذیرفته بود. به این ترتیب وی دانشجوی الهیات شد ولی مطالعات مستقلی داشت و خواندن عهد عتیق و زبانهای شرقی را کنار گذاشت ولی در سخنرانی های سملر شرکت می کرد و تکنیک های نقد تاریخی عهد جدید را از وی آموخت. عشق به فلسفۀ افلاطون و ارسطو را نیز از یوهان آگوستوس ابرهارد آموخت. هم زمان فلسفهۀ امانوئل کانت و فردریک هاینریش یاکوبی را می خواند و با ایده های فلاسفۀ یونان دست به کار بازسازی سیستم کانت شد. شلایرماخر دچار تردید ریشه داری شد و در همان زمان دانشجویی مسیحیت ارتدوکس را کنار گذاشت<ref>Michael A. G. Haykin, Liberal Protestantism, p. 3</ref>.

شلایرماخر در نامه ای به پدر خود می نویسد معلمان نمی توانند پاسخ تردید فراگیر جوانان امروز را بدهند ولی پدرش این اشاره را نمی گیرد. چون او خود برخی از اثار شکاکین را خوانده بود و می توانست به پسرش بگوید این نوشته ها ارزش اتلاف وقت را ندارد. پس از آن شش ماه خبری از پسر نمی شود. سپس خبر هراس آور می رسد: پسر در نامه ای مورخ 21 ژانویه 1787 اعتراف می کند منظورش تردیدهای خودش بوده است و پدر پاسخ می دهد ایمان "خلعتی خداوندگار" و حق سلطنتی او است [که باید به جا آورد]<ref name="A. Gerrish 1984">

شلایرماخر می نویسد: پدر عزیزم می گویی "خلعتی خداوندگار" است، افسوس! اگر فکر می کنید بدون ایمان هیچ کس نمی تواند در آخرت به رستگاری و در این دنیا به آرامش برسد (چون می دانم همین نظر را دارید) پس از خدا بخواهید آن را به من عطا کند چون من در حال حاضر از این جامه بری هستم و نمی توانم باور کنم کسی که خود را پسر انسان نامید، خدای ابدی باشد، نمی توانم باور کنم که مرگ او کفارۀ نیابتی گناهان ما است<ref name="A. Gerrish 1984"/>.