فضل بن شاذان: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
جز خنثی‌سازی ویرایش 1652143 ویژه:Contributions/217.146.214.150 (بحث کاربر:217.146.214.150) خنثی سازی
خط ۸:
[[رده:تشیع]]
[[رده:نویسندگان اهل ایران]]
باسمه تعالی
فضل بن شاذان
 
«ابو محمّد، فضل بن شاذان أزْدی» از یاران علی بن موسی رضا امام هشتم شیعیان بود. «فضل بن شاذان»، ۱۸۰ جلد کتاب در دفاع از حریم تشیع نوشته، که یکی از آنها کتاب «الغیبة» پیرامون امام زمان است. او عمری دراز یافت و در سال ۲۶۰ هجری قمری مرد. آرامگاه وی در نیشابور و هم‌جوار بهشت فضل است.
امامان معاصر
 
امام رضا (ع) امام جواد (ع) امام هادی (ع) امام حسن عسگری (ع) وامام زمان (ع) که فضل پنج تن از امامان معصوم را درک نموده اند.
 
اوضاع سیاسی
 
1.دوران زندگی فضل با حکومت عباسیان بر بلاد اسلامی بوده است ومامون از خلیفه های این سلسله از سلا 198تا 218 حکومت می کرد
2.فرمانروایی طاهیان بر خراسان با حکومت طاهر ذوالیمین که مرکز حکومتش نیشابور بود
3.یعقوب لیث صفار از سال 225ه.ق داعیه دار حکومترانی را با تاخت وتاز شروع و درسال 259ه.ق از چنگ طاهریان در آورد
در این سال که فضل در سبزوار به سر می برد از خوف تعر ض صفاریان از شهر خارج چون مسن بود و مشقت سفر زیاد بود در سال 260 ه.ق وفات می کند و درشهر نیشابور مد فون می شود .
جنبه ها ی علمی مختلف
1. کلامی 2.فقهی 3. حدیث شناسی 4.مناظرات
تالیفات وآثار
1. الغیبه 2. کتاب الوعید 3. کتاب الایمان 4. الایمان 5. الاسلام 6. السنن
از اثار باقیمانده از وی نشان می دهد که او با تمام فرقه ها و اراء مذاهب عصر خود درگیری فرهنگی داشته و بر علیه آنها کتابی نوشته است واین مسئله موجب گردیده که فضل بن شاذان به متکلم بودن مشهور گردد وسایر ابعاد علمی او از جمله حدیث شناسی وی تحت الشعاع قرار گیرد . ابن شاذان به عنوان فقیه نیز شناخته می شود او در میدان های مبارزه و استدلال با مخالفین با ادله قوی از حقانیت شیعه دفاع نموده ولی متاسفانه از مناظرات وی اثر مستقلی باقی نمانده است .
راویان
روایات فضل اغلب از طریق کلینی و کشی وشیخ صدوق و شیخ طوسی به دست ما رسیده
استادان و شاگردان
 
بیش از 21 استاد برای وی نام برده اند :عمار بن مبارک و پدر بزگوارش ابو جعفر بصری
شاگردان تربیت شده توسط ایشان بیش از 15 نفر نام برده اند : محمد بن شاذان فرزند ش و محمد وعلی بن شاذان برادرانش.
گر آورنده: سید مصطفی قربانی مدام -دانشجوی دانشکده علوم حدیث واقع در شهر ری