جهانی شدن از دیدگاه کارشناسان امور بین‌الملل، فرایند یکپارچگی مردم [[جهان]] در یک جامعهٔزمین واحد است. به نحوی که حوادثهیچ حادثه و اتفاقاترخدادی در نواحیهیچ دوردستنقطه سببایی شکلاز گیریسیاره ی زمین نمی تواند رخدادهای محلی می‌شوند.و البتهکم اهمیت تلقی شود .جهانی شدن در صورت انسجام می تواند سبب گسترش پیوندها و ارتباطات متقابل فراتر از حد [[دولت]]ها می‌شودشود وواهمیت ازمحلات اهمیتو مرزهاقومیتگرایی ورا به فاصلهحداقل جغرافیاییبرساند می‌کاهد.<ref>زیرک، معصومه ،«تحلیل پیامدها و دستاوردهای تجاری جهانی شدن، منطقه گرایی و الحاق ایران به سازمان تجارت جهانی»</ref>
جهانییکجهانی شدن در حقیقت یکی از مراحلپیامدهای پیدایشنوزایی تمدن صنعتی و توسعهانقلاب تجددتکنولوژی و گسترش [[سرمایه داری]] جهانی است که در صورت تحقق دور از فساد و بهنقص مجموعهمی تواند بموجب فرایندهای پیچیده، کهجوامع بهمدنی موجبرا آنجایگزین دولت‌هایدولت ملی- بهشهرهای نحوسنتی مطلوبکرده و فزاینده‌ایدر تعاملی برابر با به یکدیگرصورتی وابستهمتوازن می‌شوند،باعث اطلاقمیشودتوسعه همگانی گردد.<ref> جنانی،نق افشین وبه مضمون.ضیائی فر، منیژه، «اجلاس داووس برای جهانی شدن وراهکارهای جهانی شدن اقتصاد ایران»</ref>
== تعریف ==
خط ۸:
در رابطه با ارائه تعریفی جامع و مانع از پدیدهٔ جهانی شدن میان صاحبنظران و اندیشمندان اجماع نظر حاصل نشده و هر دسته از آنان به تناسب برداشتی که از این پدیده دارند و پیش زمینه‌های ذهنی و ایدئولوژی سیاسی که بدان تعلق دارند تعریف خاصی از این پدیده ارائه داده‌اند. در برخی ازاین تعاریف، جنبه اقتصادی جهانی شدن غلبه دارد و در برخی دیگر ابعاد سیاسی، فرهنگی و یا ارتباطی آن بیشتر مدنظر قرار می‌گیرد.<ref>میر محمدی، داوود،«جهانی شدن، ابعاد و رویکردها»</ref>
[[رابرتسون]] جهانی شدن را مفهومی می‌داند که ناظر برمحصول فشرده شدن جهان و تشدید آگاهی جهانی است و فرآیندی است که وابستگی متقابل جهانیافزایش وآگاهیآگاهی مردم از کیفیت جهان به عنوان یک کلیت یکپارچه در قرن بیست و یکم را دربهمراه پی داشته است. پراتسون{{چه کسی؟}} جهانی شدن را پدیده‌ای چند وجهی تعریف کرده است به گونه‌ای که به بافت‌های گوناگون کنش اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، نظامی، فناوری ومحیط زیست راه پیدا کرده است.<ref>کیانی، داوود،«فرهنگ جهانی؛ اسطوره یا واقعیت»</ref>
درتعریفی دیگر [[مارتین آلبرو]] جهانی شدن را فرآیندی دانسته است که براساس آن مردم جهان در یک جامعه واحد و فراگیر جهانی به یکدیگر می‌پیوندند.
