نرم‌شدگی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Hamid Hassani (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۱:
'''نرم‌شدگی''' {{به انگلیسی|Lenition}} گونه‌ای دگرگونی آوایی است که طی آن حروف صامتی که در آغاز نلفظی محکم و اصطلاحااصطلاحاً انفجاری داشته‌اند رفته‌رفته نرم‌تر تلفظ شوند. در این روند، متکلمان یک زبان به مرور به هنگام ادای آن صامت تماس بین زبان و سق یا در برخی حروف بین دندان و لب را کمتر می‌کنند و بنابر این آن حرف نرم‌تر و سست‌تر تلفظ می‌شود. نرم‌شدگی در بیشتر زبان‌های جهان رخ می‌دهد.
 
برای نمونه در فارسی، «واو» در واژه‌هایی چون روش، دویدن، درویدن، نوین و خسروی زمانی که صورت‌ها و مشتقات برو، بدو، درو کن، نوروز، و خسرو از آن‌ها تلفظ می‌شود تلفظ «واو» شکلی سست‌تر و محوتر به خود می‌گیرد.
 
با این ترتیب گویشور زبان از [[اصل کم‌کوشی]] جهت آسان‌گویی بیشتر بهره می‌برد چراکه وقتی نرم‌شدگی رخ می‌دهد آواهای انسدادی به سایشی، آواهای سایشی به نیم‌مصوت و آواهای بی‌صدا به صدادار تبدیل شده و ادای کلمات را ساده‌تر می‌کند.
 
نرم‌شدگی می‌تواند باعث شود که یک [[هم‌خوان]] آوایی‌تر شود و به شکل مصوت‌ها نزدیک‌تر شود یا به مرور به کلی حذف شود.
 
== منابع ==
{{ چپ‌چین}}
* Lenition in Phonological Patterns of Persian. The International Journal of Humanities. vol. 10, No. 2, Page 13-18 (6), June 2003. Aliyeh K.Z.Kambuziya*. Aliyeh K.Z.Kambuziya, (2003).
{{پایان چپ‌چین}}