باشقیرستان: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
←تاریخ: ابرابزار |
جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباهیاب]]: میکرند⟸میکردند، ازانقلاب⟸از انقلاب، ازنشستهای⟸از نشستهای، ازگروه⟸از گروه، تسخیرنمود⟸تس... |
||
خط ۲۰۳:
[[شوروی]] پیشین از طرفی سعی داشت تا جمهوریهای [[ایدیل]] – [[اورال]] بین مردمشان تقسیم کرده و از طرف دیگر نیز آنها را از اتحاد [[ترکها]] دور نماید. در این راستا اتحاد جماهیر [[شوروی]] سابق بسال ۱۹۲۵ با بوجود آوردن استان [[اورنبورگ]] که هدف ازآن جدا ساختن جمهوریهای [[ایدیل]] – [[اورال]] و [[ترکستان]] از یکدیگربود، هم از [[اعلان استقلال]] جمهوریهای «ایدیل – اورال» جلوگیری نمود و هم باعث تجرید و جدایی این جمهوریها از دنیای ترک شد.
باشقیرها نیز مانند [[تاتارها]]، استعمار زراعی و صنعتی را رد نمودند. ملیگرایی باشقیرها که در سالهای ۱۹۳۰ اوج گرفت، با مرگ صدها هزار انسان متوقف گردیده
زبان باشقیرها
باشقیرها تا [[قرن نوزدهم]] با '''زبان [[ترکی]]''' تکلم مینمودند. در اواخر همین سده آنها '''زبان [[تاتاری]]''' را قبول نموده بین سالهای ۱۹۲۳ الی ۱۹۳۰ از [[الفبای عربی|الفبای فارسی-عربی]] و بین سالهای ۱۹۳۰ الی ۱۹۳۹ نیز از [[الفبای لاتین]] استفاده
موجودیت باشقیرها درمناطق ایدیل و ولگا در قرن دهم، بر اساس آثار نویسندگان ایرانی ثابت شدهاست. براساس نوشتههای [[استخری]] مردمی بنام باشقیر در یک منطقه کوهستانی که به مسافت ۲۰ روز از محل اسکان بلغارها فاصله داشت، میزیستند.
خط ۲۱۳:
در این دوران باشقیرها به دامداری، شکار و زنبورداری پرداخته ودر کار ساخت سلاح از فلزات تبحر یافتند. براساس این دیدگاه باشقیرها مردمان کوههای اورال بودند. آنها از '''فین-اوگری '''بودند که تحت تأثیر فرهنگ آلتایی قرار گرفته واز قرن نهم از محل بلغارهای ولگا کوچ کرده واسلام را پذیرفتند. زمانی درخصوص باشقیرها این عقیده حاکم بود: " '''همانطوری که سیاست و راهبرد کمونیستی، ترکستان را به ۴ قسمت قومی ترک زبان جدا نموده بود، باشقیرها که با تاتارها قوم واحدی تشکیل میدادند را نیز جداگانه بررسی میکرد'''. باشقیرها که کمتراز تاتارها پراکنده شده بودند بیشتر در جنوب کوههای اورال تجمع یافته بودند.
خاکهای باشقیر در اوایل سده سیزدهم تحت حاکمیت مغولان [[اردوی زرین]] یا بعبارت دیگر «چای بان» پسر «جوجی» قرارگرفت. باشقیرها که به ارتش مغول پیوسته بودند، باسقوط اردوی زرین بسال ۱۵۰۲ بین خان نشینیهای مختلف تقسیم گردیدند. بخشی که در شمال بودند به خاننشین «[[قازان]]»، بخشی که در شمال شرقی بودند به سیبری
سال بعد نیز خاننشین آستراخان تحت استیلا قرار گرفت و در سال ۱۶۶۰ نیز [[توسعهطلبی]] روسها با سقوط خاننشینی سیبری ادامه یافت. در سال ۱۷۱۳ روسها حامی قزاقها شناخته میشدند وبسال ۱۷۸۳ کریمه را تصرف کردند. روسها بین سالهای ۱۸۲۲ الی ۱۸۲۴ خاننشین قزاق رااز میان برداشته و تمامی ترکستان را تحت کنترل خود گرفتند.
با سقوط خاننشین قزاق وتوسعه خاکهای روسیه، باشقیرها نیز به همراه دیگر اقوام منطقه سر به قیام برداشتند. اولین قیام میان سدههای ۱۷ و ۱۸ بیش از۶ سال طول کشید. دومین قیام که بیش از ۵ سال به درازا انجامید از طرف ریشسفیدان هدایت شد. سومین انقلاب درسال ۱۷۵۵ تحت رهبری '''باترچی''' صورت گرفت. آخرین خیزش نیز بسال ۱۷۷۴ و با رهبری '''پوگاچِف'''انجام گرفت. در این میان با تحت استیلا قرار گرفتن مناطق باشقیرنشین، شمار جمعیت آنان نیز کاهش یافت. با انقلاب صنایع فلزی در سده هجدهم روستائیانی که زمین نداشتند بصورت کارکنان کارخانه در آمدند. در این میان مردم منطقه ایدیل-اورال
در سال۱۹۱۷ ملیگرایی باشقیرها دوباره شعلهور شد. باشقیرها مانند تاتارها مناطق ترک مسلمان نشین را یکی کرده
پس
در۲۳ مارس ۱۹۱۹، رهبران باشقیر که مجبور به دیدار با دولتمردان [[شوروی سابق]] شدند، همانند تاتارها، جمهوری خودمختار باشقیرستان را تأسیس نمودند.
خط ۲۳۵:
مردم باشقیرستان که باشقیری هم خوانده میشوند مسلمان و سنی مذهب هستند.
فرهنگ مردم باشقیر امروزه مانند گذشتهها نیست؛ و بدلیل آمیختگی زندگی با اقوام اسلاو تغییرات زیادی داشتهاست. اما در هر سو ویژگیهای صحرانشینان ترک
== پیوند به بیرون ==
|