نابودی الکترون-پوزیترون: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات:مرتب‌سازی عنوان‌ها+تمیز+
املا
خط ۳۹:
اگر الکترون یا پوزیترون و یا هردو انرژی‌های جنبشی قابل توجهی داشته باشند، امکان پیدایش ذرات سنگین‌تر (مانند مزون‌های دی) نیز وجود دارد، زیرا در سرعت‌های نسبیتی، انرژی جنبشی کافی برای تأمین انرژی‌های لختی این ذرات سنگین‌تر وجود دارد. این احتمال نیز وجود دارد که ذرات پدیدآمده، فوتون و ذرات سبک دیگر باشند، اما انرژی‌های بیشتری داشته باشند.
 
در انرژی‌های نزدیک و فراتر از جرم ذرات حامل نیروی هسته‌ای ضعیف، یعنی [[بوزون‌های دبیلودبلیو و زد]]، قدرت [[نیروی هسته‌ای ضعیف]] قابل مقایسه با [[الکترومغناطیس]] می‌شود.<ref name="griffiths"/> در نتیجه، تولید ذراتی مانند نوترینوها که تنها از طریق نیروی هسته‌ای ضعیف با مواد دیگر برهم‌کنش دارند، آسان‌تر می‌شود.
 
تا کنون سنگین‌ترین جفت‌ذراتی که توسط نابودسازی الکترون-پوزیترون در شتاب‌دهنده‌های ذرات تولید شده‌اند، جفتهای بوزون-پادبوزون [[بوزون‌های دبیلودبلیو و زد|<sup>+</sup>W-<sup>-</sup>W]] هستند. سنگین‌ترین تک‌ذرات تولید شده نیز [[بوزون‌های دبیلودبلیو و زد|بوزون‌های Z]] هستند. انگیزه پیش‌راننده برای ساخت [[برخورددهنده خطی بین‌المللی]] تولید [[بوزون هیگز]] بدین شیوه می‌باشد.
 
== کاربردهای عملی ==