ال‌تی‌وی ای-۷ کرسر ۲: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
CommonsDelinker (بحث | مشارکت‌ها)
ربات: جایگزینی A-7_Corsair_II_76th_TFS.jpg با 76th_Tactical_Fighter_Squadron_A-7D_70-0959_dropping_bombs.jpg
مهرنگار (بحث | مشارکت‌ها)
جز ←‏جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباه‌یاب]]: کمنرین⟸کمترین، هدفگیری⟸هدف‌گیری، ناوهواپیمابری⟸ناو هواپیمابری
خط ۳۶:
در مقایسه با جنگندهٔ اف-۸، ای-۷ بدنهٔ کوتاه تر و پهن تری داشت و بال‌های آن نیز دراز تر بود. برای به دست آوردن برد مورد نیاز موتور توربوفن پرات اند ویتنی تی اف۳۰-پی-۶ برای آن در نظر گرفته شد.<ref name="Swan Navy 76 p292"/> این موتور جدید برای [[اف-۱۱۱]] و [[اف-۱۴ تام‌کت|اف-۱۴ تام‌کت‌های]] اولیه نیز در نظر گرفته شده بود، ولی در ای-۷ قرار بود بدون [[پس‌سوز]] باشد، چون نیازی به [[سرعت فراصوت]] نبود.
 
این هواپیما نخستین هواپیمای آمریکایی بود که به سیستم مدرن [[سیستم هاد|هاد]] مجهز شد. این سیستم نمایشگر زاویهٔ شیرجه، سرعت هوا، ارتفاع و هدفگیریهدف‌گیری است.<ref>[http://www.flightglobal.com/pdfarchive/view/1974/1974%20-%201837.html "Avionics: HUDAVAC."] ''flightglobal.com.' Retrieved: 13 October 2010.</ref>
 
روند ساخت ای-۷ سریع و روان بود. وای ای-۷ای نخستین پرواز خود را در تاریخ ۲۷ سپتامبر ۱۹۶۵ انجام داد و در اواخر سال ۱۹۶۶ وارد خدمت در نیروی دریایی آمریکا شد.<ref name="Dorr p61">Dorr 1987, p. 61.</ref> نخستین اسکادران ای-۷ نیروی دریایی در تاریخ یکم فوریه ۱۹۶۷ عملیاتی شد و در دسامبر همان سال بر روی ویتنام عملیات جنگی انجام داد.<ref name="Swan Navy 76 p293">Swanborough and Bowers 1976, p. 293.</ref> از زمان نخستین پرواز تا ورود آن به میدان نبرد فقط دو سال به درازا کشید و در نبرد نیز عملکرد قابل توجهی داشت و نسبت شکست به پیروزی آن بسیار کمتر از هر جنگندهٔ سریعتر دیگری بود که ماموریتی مشابه را انجام می‌داد. این کامیابی در نبرد نیز بیشتر به خاطر ابزار اویونیک و [[پادکار الکترونیکی]] این جنگنده بود تا سرعت و موتور آن.<ref name="A-7 Corsair II p. 3, ISBN: 0830685324, 0853688273">'''A-7 Corsair II''' by Bert Kinzey, 1986, England: Airlife Publishing Limited, p. 3, ISBN: 0830685324, 0853688273</ref>
خط ۵۳:
در تاریخ ۲۲ فوریه ۱۹۷۳ در لائوس و در کامبوج تا ۱۵ ژوئیه ۱۹۷۳ آخرین عملیات برای پشتیبانی از نیروهای مسلح ملی خمر در برابر خمر سرخ انجام شد.
 
ای-۷دی نیروی هوایی آمریکا مجموعاً ۱۲۹۲۸ سورتی پرواز در خلال جنگ در [[آسیای جنوب شرقی]] انجام دادند و فقط شش فروند از این هواپیما سرنگون گردید<ref>Hobson 2001, pp. 268, 269.</ref> که کمنرینکمترین تعداد سرنگونی در میان هواپیماهای درگیر در جنگ‌های آسیای جنوب شرقی بود. از نظر پرتاب مهمات روی هانوی نیز این هواپیما پس از [[بوئینگ بی-۵۲ استراتوفورترس]] بیشترین تعداد بمب را در هر سورتی پرواز پرتاب نمود. این پرتاب‌ها دقیقتر از پرتاب‌های دیگر جنگنده‌های زمینی آمریکا بود.
 
در پانزدهم می۱۹۷۵ چند فروند ای-۷ئی و ای-۷دی به آخرین نبرد جنگ ویتنام اعزام شدند. در این ماموریت ای-۷ها مسئولیت پوشش هوایی برای بازپس گیری کشتی مایاگوئز که به وسیلهُ قایق‌های توپ دار خمر سرخ ربوده شده بود به عهده داشتند. در عملیات مایاگوئز سه فروند هلیکوپتر سی ایچ-۵۳ نیروی هوایی سرنگون شد و دو درجه دار نیروی هوایی، یازده تفنگدار دریایی و دو پرسنل نیروی دریایی کشته شدند و سه تفنگدار دریایی نیز مفقودالاثر شدند.<ref>Wetterhahn, Ralph. ''The Last Battle: The Mayaguez Incident and the End of the Vietnam War.'' New York: Plume, 2002. ISBN 0-452-28333-7.</ref>
خط ۶۸:
 
==== عملیات [[جنگ خلیج فارس|سپر صحرا]] و [[جنگ خلیج فارس|توفان صحرا]] ====
نیروی دریایی آمریکا در اوت ۱۹۹۰ ای-۷ئی‌های خود را در عملیات توفان صحرا به کار برد. این ای-۷ها از عرشه [[ناو هواپیمابر]] [[یواس‌اس جان اف. کندی (سی‌وی-۶۷)|یواس‌اس جان اف. کندی]] برخاستند. این ناو هواپیمابر از میان شش ناو هواپیمابری که در عملیات شرکت داشتند تنها ناوهواپیمابریناو هواپیمابری بود که دارای ای-۷ بود. این ناو مستقر در [[دریای سرخ]] بود و ای-۷ها از این نقطه به داخل خاک عراق حمله کردند. ای-۷ها در این حمله‌ها انواع سلاح‌ها را به کار بردند از جمله مهمات هدایت دقیق مانند بمب هدایت تلویزیونی [[ای جی ام-۶۲ وال آی|وال آی]]، [[بمب چندمنظوره|بمب‌های چند منظورهٔ]] غیر هدایت شونده و موشک‌های [[ای‌جی‌ام-۸۸ هارم|هارم]]. همچنین در این عملیات ای-۷ به عنوان تانکر [[سوخت‌گیری هوایی]] نیز به کار برده شد.
 
== بازنشستگی و کاربران دیگر ==