حمدالله مستوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
مهرنگار (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Ariobarzan (بحث | مشارکت‌ها)
جز ←‏جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباه‌یاب]]: اورده‌اند⟸آورده‌اند، مورداحترام⟸مورد احترام
خط ۶:
وی از خاندان مستوفیان [[قزوین]] است که مدتها متصدی حکومت آن شهر بودند. پدر حمدالله و نیز خود او با عنوان «مستوفی» در دستگاه [[ایلخانان]] خدمت می‌کردند و حمدالله خود از نزدیکان خواجه [[رشیدالدین فضل‌الله]] بود و پس از او نیز همچنان سمت خود را در کارهای دیوانی حفظ نمود.
 
حمدالله مستوفی متولد به سال ۶۸۰است و وفات او در سال ۷۵۰ ه‍. ق اتفاق افتاده‌است و مزارش در محله ملک‌آباد قزوین باقی است.<ref>[http://persian-language.com/poetsandauthors-م-fullcontent-139.html شورای گسترش زبان و ادبیات فارسی]</ref> آرامگاه این عالم بزرگوار در شهر [[قزوین]]، خیابان طالقانی، خیابان ملک‌آباد سابق، کوچه مستوفی واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۱۸ با شمارهٔ ثبت ۳۳۲ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است و از اماکن مورداحتراممورد احترام اهالی این شهر به حساب می‌آید.<ref name="adel">[http://www.citytomb.com/wiki/view/Hamdollah_Mostowfi_Qazvini زندگینامه حمدالله مستوفی قزوینی] citytomb.com</ref>
 
== آثار ==
از حمدالله مستوفی، سه اثر باقیست:
# [[تاریخ گزیده]]: این کتاب در خلاصه تاریخ عالم -تاریخ عمومی، [[تاریخ اسلام]] و [[تاریخ ایران]] تا زمان نویسنده- به نام «[[غیاث الدین محمد]]» نگاشته شده‌است. در پایان کتاب دو فصل دیگر نیز، یکی در تاریخ علما و شعرای عرب و عجم و دیگری در تاریخ [[قزوین]] و بیان احوال اهل علم و ادب آن شهر وجود دارد. این کتاب در یک مقدمه و ۶ باب در سال ۷۳۰ ه‍. ق به پایان رسیده‌است.
# [[نزهت القلوب]]: این کتاب در [[جغرافیا]] است و در سال ۷۴۰ ه‍. ق نگارش آن به پایان رسیده‌است. این کتاب را از اولین دائرةالمعارفهای فارسی به حساب اورده‌اندآورده‌اند.<ref>رفیعی، علی؛ تاریخچهٔ دایرة­المعارف­ نویسی در جهان، نامه ­ی شهیدی، گردآورنده: علی­ اصغر محمدخانی، تهران، طرح نو، چاپ اول، ۱۳۷۴، ص۶۵۸.</ref>
# [[ظفرنامه (مستوفی)|ظفرنامه]]: منظومه ظفرنامه در هفتاد و پنج هزار [[بیت (شعر)|بیت]] به وزن [[شاهنامه]] در سال ۷۳۵ ه‍. ق به پایان رسید. ظفرنامه به سه کتاب یا سه قسم تقسیم می‌شود، کتاب نخست در تاریخ عرب (قسم اسلامی)، کتاب دوم در تاریخ عجم (قسم احکام) و کتاب سوم در تاریخ مغول (قسم سلطانی).